Brezilyalı Studio MK27 firmasından MİMARLAR MARCIO Kogan ve Renata Furlanetto, peyzaj özelliklerine sahip Isabel Duprat onlara 10.225 metrekarelik kısmı büyütmeleri bildirildiğinde 2010 yılında São Paulo’da yeni bir evin istediklerini atmışlardı. Casa Rampa olarak bilinen, neredeyse 20 inç. Yükselen bir kök sistemi sibipirunaDaha önce Brezilya kıyılarının çoğunluğunu kapsayan Atlantik yağmur ormanı ekosistemine özgü, çiçekli bir dev olan ağaç, planın bölümlerinden daha da derinlere uzanıyordu. Bir çift için ikinci bir ev ve arka koleksiyonları olan konutun orijinal dayanıklılığının korunması, havasının bozulmasını sağlayacak şekilde bozulmayacağını belirten bir durum söz konusudur. Geçtiğimiz ağustos döneminde ılıman bir ilerlemeden sonra, narin çift kanatlı kanatlarının altında 69 yaşındaki Duprat, “İki seçeneği vardı: Evi taşırsınız ya da ağaç ölür” diyor. Mimarlar soru sormadı: 72 yaşındaki Kogan, “Asla büyük ağaçlara dokunmuyoruz” diyor.
Bugün bu bitki, melinonii filodendronlarının kumral boyunlarına monarşik eğrelti otlarının sarıldığı ve tereyağlı ve eflatun orkidelerin bir kolye gibi asıldığı, arazideki binlerce bitkiden biri. Jabuticabeira, yayılan bakır dalları mor meyvelerle kabarmış. Bu kadar bolluktan faydalanmanın ayrıntılarını gerektirir; Örneğin sibipirunayı kurtarmak için evi geliştirmek, mevcut var olan yenidünyaların ve anka kuşu palmiyelerinin sıcaklıklarının çevrelenmesini engellemek için araziye katmanlar anlamına gelmektedir. Yerleştirmek ipeve CapironaDuprat, her ikisi de Amazon sert ağaçlarından oluşan ağaçların arasında, evin ikinci kat balkonunda durdu ve bölümlerin yüksek aralıklarını ortadan kaldıracak şekilde gölgelik oluşturarak her bir bitkiyi döndürerek aşağıdaki beş bahçıvandan oluşan ekibini yönlendirdi. 48 yaşındaki Furlanetto, kurtarılan ağacın “mimarinin bir parçası haline geldiği”, projeye adını veren iç beton rampayı kaplayan tavann gölgeler düşürdüğünü söylüyor. MK27’nin 63 parçalı iç mekanlı Diana Radomysler, evin geri kalanının “bahçe için bir çerçeve olduğunu” söylüyor.
Ressam ve kendi kendini yetiştirmiş peyzaj mimarı Roberto Burle Marx’ın ülkesindeki ikonik Modernist binalardan bazıları için bahçeler yapmaya 1930’lardan başlayarak bu yana doğa ve yapılı mekanın toplu Brezilya mimarisini tanımladı. Hollandalı bir yöneticinin yaklaşık 300 yıl önce Brezilya’nın bilinen ilk bahçelerini diktiği kuzeydeki Recife koşullarıki ilk kamu projeleri için Burle Marx, Amazon nilüferin yetenekli ve zayıf bir bölge olan Caatinga’dan gelen kaktüsleri kullanarak Avrupa merkezli elitleri utandırdı. ülkenin iç kısmı. Burle Marx, 1994’te, 84 yaşında ölmeden hemen önce, yeniden hayatınıleştirmeyle hiçbir ilgisi olmamasına rağmen, “Şehirlerini ormana geri döndürmeye çabalıyorlarmı iddia ediyorlardı” diye anımsıyordu. Bunun yerine, belirgin bir Brezilya ifadesinin yaygınlaşması amaçlandı. 1779 ile 1783 yılları arasında hastalıklı bir gün üzerine inşa edilen, ülkenin ilk belediye bahçesi olan Rio de Janeiro’daki Passeio Público’nun İtalyan geometrilerinden başlayarak, Brezilya parkları çoğu zaman Avrupa parklarını yansıtıyordu. 18. yüzyılın sonlarındaki botanik bahçeleri, 67 yaşındaki mimar ve profesör Hugo Segawa’nın ifadesiyle, “bitkiler yasal bilgisine hükmederek dünyaya hükmetmenin bir yolu” olan dönemin “yeşil emperyalizminin” bir kopyasıydı.
19. yüzyılın sonuna gelindiğinde, Auguste François Marie Glaziou ve onun himayesi altında Paul Villon gibi Fransız peyzaj mimarları, o zamanların ülkenin başkenti olan Rio’daki bahçeleri, Londra ve Paris’te bulunanlara benzer dolambaçlı yollarla ve çılgınlıklarla dönüştürdüler. Kendisinden önceki Glaziou gibi, Burle Marx da yerli türleri toplamak ve harcamak için Brezilya’nın iç bölgelerine sık sık gezilerine çıktı; Ancak tasarımcı bitki örtüsü Eski Dünya’dan alınan desenlerle yerleştirilirken, Burle Marx onları – iklimlendirilmiş egzotiklerle birlikte – çevreledikleri binalardan ayrılamayan (ve daha az üretilmeyen) genel olarak, renk bloklu soyutlamalara dönüştürüldü. 1991 yılında New York Çağdaş Arka Müzesi’nde eserlerin retrospektif sergisi düzenlendiği dünyanın en ünlü yaşayan peyzaj mimarı olmuştu.
