T’Nin Arka Sorunu, Hayr Demede Gücus Bulan Ikonoklastik SanatçiLara Bakimor.
“Neye Bakuyorum?”
Küratör Bill Arning, 1988’de Cady Noland Adında O Zamanlar Daha Düzek Bilinen Bir Sanatçi Tarafezdan Kendisine Teslim Edilen Biraroid Zarfezdan Georkerjerken Kendisine Satordu. Arka’dan Daha Saf Mahalinden.
İlgimi Çeken Noland, 32 YAKInDaki SOHO’DA KOŞTAĞU KAR AMACI GUTMEYEN ARKA ALANA OLAN BEYAZ SÜTUNLAINDA BOS BOS BIR GALERI DEVRAMINAZASINI. Enstalasyonla o Kadar Uzun Süre Usharak Gekirdi Ki, Sonunda Anahtarlari Teslim Etti ve Ona Kilitlenmesi Suyledi. Ertesi Sabah Geri Döndağde, “Tarihsel Olalar Arka’nın önemli Bir Şey Oldukunu Hissettim” Dedi. Galeriye Girmek Için Ziyaretçiler Metal Bir DeDestin Altına ÖrGü YapmakMak Zorunda Kalı. Yürürşiçe, bir tabancanın buyk buy bir ipek ekran örinda birkzda bir dikiş ümzerin asıltan; IV Çantalar Birdi Sanktan Sarkti. Bir Sosyal Guhenlik OFISI, Polis Karakolu ve Bir Hastane Arasında Bir HAK Gibi GÖRUUYORDU. “Nedenini Ifade Edemedim,” Dedi Arning, “BU Oda Ameriikan Kültür Hakkesda Tüm Distopik, Saçma Şeyler Mücemmel Birkülleme Gibi Hissetti.”
Noland, Bir Givoh Anı Sırasezda New York’ta Işöstermeye Dafladı. Reagan Döneminin Sonu ve AIDS Krizinin Yuksekliiydi. Julian Schnabel ve Georg Baselitz’in BUYUK, Jestel Resimleri Bayat Görüklamya Başlamesti. Onlaririn Hiper -inandici Gösteri, YaratiCı Toplulağu Ömcül Tehlikede Olmaya Devam Eden Birhehirde Düz Düiştü. Öte Yandan Noland, Zamaninin Şiddenetini, PARÇANANEN VE NIHILIZMI YANSATAN ARKA’YA YAPIYORDU.
Beyaz Sütundaki Ilk Çukiştan Sonra Noland ELEŞTIRAK ÖVULDU VE ARKA DUNYASIN STANDARTLARIYYILA ÜYLENDI. İki yılda aliLesi alişküldadık bir uş şekilde paketlenmiş solo şov programı saHipti ve Venedik Bienali de Dahil Olmakir usere dünanisin en yuksek profilli sergilerden bazlenkari segilerden bazlenkari segilerden bazlenkari segilerden bazlenken Spot ivezda hiç rahat kapörmuyordu; Ana AKIM Basezdan KAçAn ve Fotoğraf Çekimlerin Katilmadı. (Hanvel, Kendisinin Iki Çokukluk Fotoğrafıni Birkluk Yerin Bir Kitap Yayınci’nina Göderdi.) Ancak Dezenli Olarak Açezklara Katılvi ve Bazen diker Sanatçes Sanatçes Sanatçabi.
Daha Sonra 1990’LARAin Sonlarda, Sergiler Için Talepleri Geri Çemirek ve Birkaç Kişin Stüdyosuna Girmesine Izin Vererek Geri Çekilmeye Daşlad. 2000 YILINDA, Batı Chelsea’Deki Takm Galerisi, Bir Grup Şovunda Yeni HeyKelleri Içeriyordu: Düsinelerce A-Çeşenesi Ile İstiflenmiyşiş üç Barikat. İlk Gezisinin Girişhindeki Kücüt Engel – Kapuyı Engelleyen Kutup – MüThiş Bir Bariyere Dönörmüztü. Obstrükiyon onun arka olmiştu.
