Anthony Vaccarello, Saint Laurent’i Nasıl Kendine Ait Hale Getirdi?

İSTERSENİZ 2016’da ortaya çıkan ve Belçika’dan çekingen ve denenmemiş bir moda olabilecek olan Anthony Vaccarello’dan öğrenen HAYAL EDİN. 34 süresince, yarım asırlık, milyarlarca kıtalık bir Fransız moda evi olan ve oldukça mitolojik birleştirilmiş kurucu Yves Saint Laurent’in uygar hanımefendilerin gardırobunu yarattığı Saint Laurent’in yeni kreatif olarak işe alındınız. Büyürken tek hayaliniz Paris’te, görünen Eyfel Kulesi manzaralı yaşamak ve giyim dikmekti. Herhangi bir sanayi bağlantısı olmadan, en büyük korkunuzun yayılmasını sağlamayı başardınız: basit bir yaşam. İlk tepkiniz bunu hak ettiğiniz yönünde. İkincisi, “Şimdi ne olacak?”

O bahar, Vaccarello’nun ilk iş günü için markasının 17. yüzyılda kalma atölyesine geldi. otel tipi Paris’in Sol Yakası’nda, Saint Laurent ile uzun süredir sevgilisi ve yaşam boyu iş arkadaşı olan Pierre Bergé’nin 1966’da ilk hazır giyim butiği Saint Laurent Rive Gauche’u açmış olduğu yerden o kadar da uzakta değil. 5 Avenue Marceau’daki Seine nehri, 2017’de Musée Yves Saint Laurent Paris oldu.) Vaccarello, ” écrase Yves Saint Laurent’in ağırlığı altında ezilmişti, oldukça oranda selefi Hedi Slimane’nin kaybıyla da ilgilenmek zorunda kalmayı fark etti. 1996’dan 2000’e kadar marka için adam giyim tasarımı meydana getiren Slimane, tüm koleksiyonları başarısız olmak suretiyle 2012’de Saint Laurent’e geri döndükten kısa bir süre sonrasında, yaratıcı stüdyosunu Los Angeles’a hareket ettirerek bir karar aldı. Seneler süresince Vaccarello’nun ofisi haline gelecek olan binanın yenilenmesini denetleyerek burayı kendi Arka Deco ve Louis XVI mobilyalarından bazılarıyla doldurdu.

Vaccarello, Slimane’nin Saint Laurent hikâyesine katkısının “uzun bir bölüm olmasa da” gene de acıklı bulunduğunu söylüyor. Bir tek birkaç yıl içinde markanın adıyla “Yves”i çıkarmış, logoyu değiştirmiş ve haute couture’ü eski haline döndürmüştü; üstelik Bergé’nin desteğiyle. Slimane 2016’da herhangi bir izahat yapmadan kimse pek şaşırmadı – haberler söyleniyordu – fakat muhtemelen kafaları karışmıştı: Onun gelişmesinden bu yana geciken satışlar iki aradan çıktı. Vaccarello, Slimane’in yerine söylenmemiş olsa da net bir yetkili verdi. Kendi başına karmaşık bir girişim olan Saint Laurent’in tasarımlarını tekrardan yorumlamak kafi değildi (1965 güz koleksiyonu için Piet Mondrian’dan esin alan kokteyl elbiselerinden, bir yıl sonrasında bayanlar için tanıtılan devrim niteliğindeki smokin Le Smoking’e kadar, modacı daha fazlasını yarattı) ev kodları öteki tasarımcılardan daha dayanıklı); bununla beraber çift cinsiyetli silüetleri ve motorcu ceketleriyle yeni neslin ilgi odağı Slimane’nin meşalesini de taşıması bekleniyordu.

71 yaşlarında vefatından altı yıl ilkin, 2002 senesinde emekli olan Saint Laurent ve Slimane’nin yanı sıra, moda evi üç mühim şahıs tarafınca daha yönetiliyordu: 1998’de merhum İsrailli tasarımcı Alber Elbaz’ın “en iyi” olarak atanmasını sağlamış oldu. yaşamın hayalini gerçekleştirdim” sadece üç sürem sonrasında, o zamanlar Amerikalı tasarımcı Tom Ford’un başkanlığını yapmış olduğu ve şu anda oldukça uluslu tüm ortaklık Kering’in sahibi olduğu Gucci Grubu’nun şirketini satın almasıyla kovuldu; Ford’un kendisi, cinsel gelişmişliğin vücuduna haiz hali ve Gucci’yi ahmak bir güç üreten bir pazarlama dehası (Berge’nin kamuoyunda sık sık yapmış olduğu hakaretlere ve Saint Laurent’in bilhassa sert mektubuna karşın, 1999’dan 2004’e kadar YSL’ (nin başlangıcında beş yıl geçirdi) şu yazıyordu: “Podyumda 13 dakika içindeki kariyerimin 40 yılını mahvettin”); ve 2004 senesinde göreve taşındı, lale eti orta halli bir sansasyon haline gelen ve Bergé önceki vazife süresi hakkında “Bu mevzuda konuşmamak daha iyi şu sebeple hiçbir şey yoktu” diyen İtalyan tasarımcı Stefano Pilati. (Firmanın başlangıcında sekiz yıl geçiren ve Vaccarello’nun karşılaşmış olduğu herkesten daha iyi anlayan Pilati, bir e-postasında markadaki “coşku verici ve ayrılan” ilk günlerini hatırlıyor. “[Modadaki] hepimiz Bay YSL olmak istiyordu, ” diye yazdı. “Yaratılışın saflığının. bu kadar huzursuz hale geldiği hayal edilemiyor. Hepimiz ne kadarını konu alıyor. Ben de bu şekilde yaptım, neşeli bir halde.”) Vaccarello kendi izini bırakmak için birden fazla babayı öldürmesi icap ettiğini biliyordu; bu kolay bir iş değildi. Bununla beraber onlara teşekkür etmeniz de gerekiyor.

BAZI arka plan kitapları ve dergileri haricinde Vaccarello’nun ofisindeki masa boş. Tasarımcı utangaç olmasına karşın, Saint Laurent (yazar Alicia Drake’in 1970’lerin Paris’teki moda sahnesini özetleyen 2006 tarihindeki “The Beautiful Fall” adlı = onu “zaferin kurbanı” olarak tanımladığı) benzer biçimde içine kapanık değil. Üniforması kısıtlamayı yansıtansa da kahverengi gözlerin anlamlı ve araştırıcıdır: Siyah kot pantolon ve beyaz spor ayakkabılı bir pantolon haricinde nadiren bir şey giyer. Eşi ve tasarım arkadaşı Arnaud Michaux için pazındaki “Arnaud” ve bileğindeki 2 yaşındaki oğullarının adı olan “Luca” dövmeleri adeta bir itirafçı benzer biçimde geliyor. Geçen mayıs güneşli gri bir sabahında “Hususi kalmak isterim” dedi. “Oldukça fazla ilgi rejiminde baskı işlemi.”

Yves Saint Laurent, efsanevi bir moda evinin başına getirilen yükün kesinlikle farkındaydı. Christian Dior’un Ekim 1957’deki ölümünden üç ay sonrasında, 21 yaşındaki halefi, Dior’un gösterisinin peşinden rutin olarak alkışlanmış olduğu balkonda merhaba verildiği fotoğraflandı. Saint Laurent, Fransız modasının yeni veliahtı olarak taçlandırılmıştı, sadece siyah balıkçı yakaları ve timsah kabartmalı siyah deri ceketleri Sol Yaka bohemlerinin beatnik tarzını çağrıştıran 1960 güz koleksiyonu, tutucu mağazalar bozulacakti. O yıl, mecburi askerlik görevine gittikten sonrasında kaygı sebebiyle kaldırılan Saint Laurent kovuldu ve Dior’da yerine eski Marc Bohan getirildi. 1961’de Bergé ile beraber kendi markasını yaratarak hızla toparlandı, sadece kariyerinin geri kalanında yaratıcı çıkışları, iç akışlarıyla parıltıları bir halde sarılmıştı. Emeklilik konuşmasında “Istırapla boğuştum ve tam bir cehennemin hedefleri” dedi. Mesleği hakkında “Bu pek arka plan değil” dedi. “Fakat var olması için bir sanatçıya ihtiyacı var.”

Vaccarello’nun yeni rolünü üstlenen kendinden güvenilir görünmüyordu. “Saint Laurent’te oluşumlarımın başlangıcına baktım” diyor, “tam olarak pişman olmadığım bazı parçalar var fakat kim bilir oldukça fazlaydı.” Fakat sonrasında bir şeyler değişmeye başladı. 2014 senesinde Versus’un yayılma hattını hatası için Vaccarello’yu (her şeyden ilkin minimalist) işe alan Donatella Versace, onun evriminin hayranıydı. “Anthony’nin en iyi özelliği kolay fakat seksi efektli giysileri yapabilmesi” diyor. “Saint Laurent’teki en iyi tasarımcı o. Onun adına oldukça mutluyum şu sebeple evet o bunu istiyordu. Fakat bununla beraber bunu da istemedi.”

Vaccarello, minik yaşlardan itibaren büyük bir yaşamın özlemini çekiyordu. Brüksel’in mütevazı bir kesiminde Sicilyalı göçmenler tarafınca büyütülen tek çocuk (anası Maria Vitanza bir ofis müdürüydü ve babası Giuseppe Vaccarello da garsondu) müzeleri gezerek ve evde klasik müzik dinleyerek büyüdü. “Bir ihtimal” diyor, “şu sebeple bu [anne-babamın] kendilerinde olmayan bir şey.” Sadece geceleri o ve büyükbabası, Belçika’nın tek İtalyan tv kanalında, bir çok minik, pullu kostümler içinde dans eden hanım sunucuların katılmış olduğu Berlusconi döneminde çeşitli gösterilerini izliyorlardı. Ertesi gün, en iyi elbiseyi kimin giyeceğine dair yarışmalar düzenleyen Vaccarello, hanımefendilerin hafızasından dikkat çekti. “Onları giydiklerini tekrardan üretmeye emek verme mevzusunda takıntılıydım” diyor.

1990’lardaki pek oldukça gey oğlan benzer biçimde, bilhassa Brüksel benzer biçimde ayık bir şehirde – Vaccarello’nun söylediği benzer biçimde “kimse hususi bir durum için giyinmezdi” – o da seçimi Madonna’yı izleyen öğrencilerden. Annesinin giymeyi sevilmiş olduğu trençkotlar ve büyük ceketler Saint Laurent’in damlama kabiliyeti kanıtlanıyorsa, MTV ve pop yıldızına en ikonik görünümlerinden uzakta giydiren Jean Paul Gaultier onun “oldukça esnek, esnek” olarak kısaltılmasıydı. “Oldukça dar” ve “oldukça çok kötü” giysiler. Vaccarello’nun kültürel varlıklarını ailesinden saklamadı fakat bu mevzuyu da dile getirmedi. “Bu oldukça açıktı” diyor. “Fakat bundan bahsetmedim. Biz bu kadar açık değildik. Daha oldukça… var değildi bir anlam yoktu. Evet, sanki yokmuş benzer biçimde.”

Moda okuma uygun bir seçenek benzer biçimde görünmemişti. Sadece Belçika’nın hukuksal aksaklıklarına bir yıl sonrasında (en sevdiğim program “Ally McBeal”ın avukat olmayı gösterdiği için kayıt yaptırdı), Vaccarello devamlı olarak bir bilgilere girdi. “Oldukça karanlıktı ve ayrıcalıklı olmayı oldukça fakat oldukça yalnız hissettim” diyor. Acısını dile getirmekte güçlük çekiyorsa aile ondan uzaklaştığını fark etti. “Sonunda beni gördüler” diyor. “İlk kez hakkaten başladı. Onlara modayı ve bu işi iyi mi anlatacağımı anlatmak için zorladım.”

Antwerp’teki Kraliyet Güzel Sanatlar Akademisi başarıdan daha net bir yol sunarken, Walter Van Beirendonck, Ann Demeulemeester ve Dries Van Noten’un da dahil olduğu Antwerp Altılısı’na ek olarak okul bununla beraber tasarımcılar Kris’i de mezun olan Martin Margiela . Van Assche ve Glenn Martens — Vaccarello bunun yerine Brüksel’deki La Cambre’ye başvurdu. Üçüncü senenin ortasında üniversiteyi bırakan Olivier Theyskens, Madonna’nın 1998 Oscar’ları için elbisesini yeni tasarlamıştı. Gülerek şu şekilde diyor: “‘Tamam, eğer La Cambre’ye gidersem Madonna’yı giydirebilirim’ dedim.” “Psikopat benzer biçimde konuşuyorum.”

Daha geniş fotoğraf, Anvers’in ortak dili olan Flamancayı konuşabilmesi ve Kraliyet Akademisi’nin avangard yarışlarının onun zevkini yansıtmasıydı. “Çirkinliğin amacını anlayamadım” diyor. “Üç kollu bir ceket ya da dört bacaklı bir pantolon yapmak adil değildi; bir moda parodisi benzer biçimde heybetli ve züppe bir davranıştı.” Tavus kuşuna kızıyordu: Eğer bir kişinin hususi tasarım giysilerini almaya gücü yetiyorsa niçin palyaço benzer biçimde görünmeyi seçsin ki? “Kendimi değişik hissettim” diyor Vaccarello, onun daha geleneksel güzellik ifadelerinin dağınık akranlarından daha azca entelektüel bulunduğunu düşünen muhaliflerin daima geliştiğini kabul ediyor. “Yaptığım şeyin iyi olup olmadığını asla düşünmedim. Bir tek doğru bulunduğunu düşünüyordum.” La Cambre moda reddini reddettiğinde, Vaccarello heykeltraşlığa yöneldi; bu beceri, iki yıl sonrasında en sonunda programa kabul edilmek işe yaradı. “Bazı meslektaşlar kıyafetlerinin arkasında ne olduğu mevzusunda hiçbir süre endişelenmediler” diyor. önemliydi.”

Vaccarello, 2016 senesinde evlendirilmiş olduğu Michaux ile bir elektro darbe konserinde dans pistinde tanıştı. İki yıl süresince ayrılmadılar fakat ustalaşmış ilişkiler derhal başladı. Yetenekli fakat kendini sergileyen bir terzi olarak Vaccarello’nun büyük bir yerde vardı; Okulda kendinden bir yıl önde olan Michaux, onların iyi mi infaz edeceğini biliyordu. Çiftin yakın arkadaşı ve Saint Laurent için modellik meydana getiren sanatçı David Alexander Flinn, Vaccarello’nun giysilerini “onların görüş açısı” olarak tanımlıyor ve iş durumunu “muhteşem düzeyde derin bir çorbaya” benzetiyor. Yemeğin tüketiminden ve kokusundan Vaccarello’nun görevli bulunduğunu söylüyor; “Arnaud lezzettir.” Bu öykü için röportaj yapmayı reddeden Saint Laurent’in imajını temsil eden Michaux, akşam 6’dan sonrasında kocasıyla modayı tartışmayı reddediyor Vaccarello, “Bir şey hakkında dedikodu yapmak istedim bile” diyor, “‘Evet, istemiyorum’ diyor oldukça güzel.’”

Eylül 2006’da Vaccarello, deri ağırlıklı yüksek lisans koleksiyonunu gören ve kendisi Fendi’nin Roma’daki kürk atölyesinde bir teklif veren Karl Lagerfeld’in ofisinden bir telefon aldı. “İş aslen faks makinesinin yanında Karl’ın çizimlerini yapmak için beklemekti” diyor. “Bu süreçte yaramazlık meydana getiren yaramazlar. Ben de olabilirdim, başkası da görünüyor.” (Vaccarello 2021’den beri Met Gala’ya katılmıyor – “Latife olmaya başladı” diyor. “Bununla ilgili olmak istemiyorum” – sadece Kostüm Enstitüsünün yakın tarihindeki Lagerfeld gösterisini ziyaret etti ve burada şaşırdı ona ilişkin Patchwork kürklü ve kelebek motifli bir palto bulmak için.)

Fendi’de emek verme iki yıl sonrasında başladı ve Vaccarello, Fransa’nın başkenti Maria Luisa Poumaillou tarafınca Paris’in Rue Cambon’daki butiği için kendi koleksiyonunu yaratma mevzusunda teşvik edildi. İşte o süre ve Michaux Fransa’nın başkentine taşındılar ve Anthony Vaccarello’yu kurdular. Sadece oldukça sayıda vücudun saran, oldukça sayıda siyah tasarımların etiketi kendine yer verilmeye başlandı – en iyi model gösterilerinde ücretsiz bir şekilde yürüdü ve 2011’de Bergé ve Emmanuelle Alt’ın da dahil olduğu bir jüri tarafınca kendisine sunulan bir ödül kazanmıştır. O dönemde Fransız Vogue’un ana ve ilk savunucularından kabul edilen Donatella Versace, onu Bristol listesindeki süitlere çağırdı. Vaccarello’ya nazaran Versace’yi seyretmek Madonna’yla tanışmak üzereydi. Korumalar ve bir tatlı masası vardı. “Vardığında odayı parfüm kokusuyla doldurdu” diye belirtti. “Tamamen çıkarıldım.” Lagerfeld’in Fendi’deki zamanının büyük bir kısmı Chanel için yapmış olduğu çalışmalarla geçiyordu fakat Versace “hakkaten benimle bir şeyler inşa etmek istiyordu” diyor. Vaccarello da Versace’ye 1997’de öldürülen kardeşi Gianni’yi hatırlattı. “İkisi de oldukça güvensizdi” diyor. “Yalnızca bir dahi bu kadar alçakgönüllü olabilir.”

Vaccarello, verimlilik tasarımını kendi etiketinde ve Versus’ta yakalamaya başlamıştı ki, 2016’da telefonu yeniden çekti. Bu kez evimizdeki bir açılışta seçilen şahıs Saint Laurent’in başkanı ve icra kurulu başkanı Francesca Bellettini’ydi. Şok oldu. “Benim için Saint Laurent dünyanın en büyük markası. Sanki Tanrı tarafınca çağrılmış benzer biçimde” diyor. “Arnaud’a döndüm ve ‘Ne yapacağım?’ dedim. Ve o, ‘Git’ dedi.” Versace’ye bu haber verildi, kişilerin de gözyaşlarına boğuldu ve birkaç ay sonrasında kendi hattını bırakma sonucu aldı.

VACCARELLO’NUN Saint Laurent’e çıkışı, Yves Saint Laurent’in Dior’a çıkışı kadar coşkuyla karşılanmadı. Eylül 2016’da Saint Laurent’in iş merkezinin şantiyesinde ilk defilesi için, kısaltılmış koyun budu kollu, markanın kurucusunun 1982 tarihindeki siluetinin tekrardan tasarlandığı kısa deri bir elbise ve askısız bir elbise gönderildi. bir göğsü açıkta bırakan siyah deri elbise, 2015 sonbaharından Slimane görünümünün bir tekrarı – kendisi de 1990 ilkbaharından Saint Laurent arşivindeki toga elbiseye bir merhaba. güzelliği (eteğinin ve şortunun etekleri giderek daha da yükseliyor görünüyor) bir taraftan Saint Laurent’in en büyük hitlerine saygı duruşunda bulunmaya çalışıyordu: kürk mantolar, sigara içilenler ve safari ceketleri. Flinn, tasarımcının sanki verilerini derliyormuş benzer biçimde geri bildirimleri özümsediğini fark ettiğini söylüyor. “Anthony dikkatlice incelendi ve elbiselerinin oldukça kaba ya da oldukça seksi bulunduğunun belirtilmesi” diyor. “Fakat daima bulduğum şey, yaratan hanımefendilerin hiçbir süre avlanmadığıydı. Devamlı güçlüydüler.”

Slimane benzer biçimde Vaccarello da Bergé’nin kopyayla canlandı. (2017’deki ödülün birkaç ay ilkin, Avenue Montaigne’deki her zamanki Japon restoranında yemeklerinde son yiyecek yemeğinde Vaccarello’ya şu şekilde deniyordu: “Lütfen kendi Saint Laurent kodunu belirtin; onu asla kopyalamamaya ayırın.”) Giyinme ve aksesuarların satılmasına destek oldu ve bu da ona günümüz tasarımcıları içinde bir fırsat sundu: gelişme zamanı. Luchino Visconti ve Rainer Werner Fassbinder’in filmlerinden çoğunlukla esin alan Vaccarello, ilkin bir karakter yaratmadan bir kıyafet geliştiremiyor. Son zamanlarda şu fikirden etkilendiğini söylüyor: ” uzlaşma geceleri ve bu tür tehlikeli şeyler. Fas’ın Agafay Çölü’nde ve Malibu, Kaliforniya’da okyanus süresince sahnelenen podyum gösterilerinin moda şovlarından oldukça film benzer biçimde hissettirmesi şaşırtıcı değil (2020 ve 2021’deki koronavirüs engellemelerinin en yüksek olduğu bu yerlerde gerçekti) programlar).

Saint Laurent’teki görevde kalmış olduğu sırada, Vaccarello kimi zaman arka planda başka birinin filmini yönetiyormuş benzer biçimde görünüyordu. Sadece son birkaç sezondur kendi dünyasını dolduruyor. Geçen Şubat ayında, bir çok süre olduğu benzer biçimde, Eyfel Kulesi’nin eteğinde hususi olarak inşa edilmiş bir kara kutu açıklaması içinde, hanım defilesinde, klasik Saint Laurent etekli ekip elbisenin türü, omuzları oldukça büyük olan modeller ortaya çıktı. bir moda imparatorunun ağırlığını taşıyor. Avizelerin yumuşak ürünleriyle aydınlanan bayanlar (Saint Laurent’in sunumu sık sık meydana getirilen yer olan Paris’teki InterContinental ürünlerinin balo salonuna doğum gönderimi), Helmut Newton fotoğraflarının femmes fatale’lerini ürettiler. Sofistikelik direkt seksin yeri alamadı (dekolteli yakalarda herhangi bir eksiklik yoktu), sadece iki bölge artık birbirine bağlıydı. Aynı şey, bir ay ilkin, Kering’in başkanı ve icra kurulu başkanı François-Henri Pinault’un uygar arka koleksiyonunu depoladığı ve sergilediği, tekrardan oluşturulmuş borsa binasındaki kubbeli alanda mevcut adamların sunumu için de geçerliydi. Le Smoking’in desteklediği Vaccarello, hayaletimsi erkekleri kendi hanım silüetlerinin duygusal tekrardan yorumlarıyla tasarladı: dekolteli ipek gömlekler ve dev fiyonklarla imzalanan gömlekler, huni yakalı kazaklar ve kapüşonlu pelerinler. Aynı anda hem titiz hem de rahat görünen koleksiyonlar, geçmişin biçimleri tahminleri değildi; bunların, cazibenin ve fetişin bugün iyi mi görünebileceğinin zevkleriydi.

Firmanın bu senenin başlarında 2,8 milyar çapında şeytan Tom Ford, “Tasarım yaparken öteki tasarımcılar ve onların emekleri hakkında konuşmanın doğru bulunduğunu asla düşünmemiştim” diyor. “Artık özgür bir adam olduğun için, Anthony’nin Saint Laurent ile yapmış olduğu şeyin kesinlikle muhteşem bulunduğunu söylemeyi sürdürüyorum. Günümüzde pek oldukça tasarımcı, fotoğraflar için oluşturulmuş sadece giyilmesi zor koleksiyonlar üretiyor. Defeler giderek daha oldukça gösteriyle ilgili oluyor, sadece bir çok süre insanların satın alabileceği gerçek hayatta olmayanlar kalıyor. Halen gerçek giyim üreten azca sayıdaki biri içeriyor.”

SICAK bir haziran sonunda Vaccarello, Berlin’deki Soho House’da havuzda oturuyordu. Ludwig Mies van der Rohe’nin cam ve çelik harikası olan Saint Laurent için 2024 ilkbahar adam giyim koleksiyonunu Neue Nationalgalerie’de sunmak için burada. Yüksek belli pantolonları, saten askılı üstleri ve geniş ceketlerini sergilemek için bilhassa akşam giysilerinde muhteşem bir ortam; son birkaç sezondur geliştirilmiş görsel dilin bir başka ifade. Vaccarello’nun gece süresince yaşamış olduğu maceraların bir çok geride kaldı (“Artık yaşlandığım için filtreleyebilirsiniz var” diyor), sadece gene de kendini “Yves Saint Laurent’in karanlık kayıtları, hatta fena durumda takılıp kayıtlı halde buldu.

Geçmişe dair bilgiler, Saint Laurent’in ölümü, muhteşem tasarımcılar için sonun başlangıcının haberiydi. El dokuması jakarları gerçek şeytanlarla süsleyen Alexander McQueen, 2010 senesinde kendini öldürdü. Yorumları çoğunlukla öfkeye neden olan Lagerfeld, 2019’da öldü. 90’ların grunge ve zayıflarının fena evlatları Marc Jacobs ve John Galliano iyileşme süreciydi. Daha ilkin bu tür tasarımcıların ürünleri dünyada işlerini iyi mi taşıdıkları kanalıyla iletmelerini, kendi estetiklerinin hayata kalıcı, karmaşık ve kimi zaman de yozlaşmış figürler olmalarını bekliyor. Vaccarello’nun durumunda, giysiler ifade etmiş olduğu vizyon yardımıyla, gerçek hayatla pek fazla benzerlik taşımıyor. Moda dünyasının hayalindeki işlerden birini elinde bulundurabilir fakat gene de bazı açıklardan dışarıdan birinin fantezilerini kanalize ediyor ve mümkün kılıyor.

Berlin’deki gösteriden birkaç hafta ilkin Vaccarello, Cannes Beyaz perde Şenlik’te Pedro Almodóvar’ın Ethan Hawke ve Pedro Pascal’ın rol almış olduğu western kısa filmi “Strange Way of Life”ın ilk gösterimini yapmış oldu ve bu filmin kostümlerini tasarladı ve yapımcılığını üstlendi . Bu senenin başlarında Vaccarello, dünyanın ilk şirketi olan Saint Laurent Productions’ı kurarak evin beyaz perdeye olan bağlılığını duyurdu (Saint Laurent’in Luis Buñuel’in “Belle de Jour” filmi Catherine Deneuve için kostümler yapıldığı 1967 yılına kadar bir ısıtılıyor). tamamen bir moda markası tarafınca işletilmektedir. Onlarca senedir zenginliği tüketen ve seçimi filmler ve TV vasıtasıyla yorumlamakla geçen Vaccarello, “Bu, bugün benim olduğum şahıs olan film yapımcılarıyla çalışmakla ilgili” diyor ve artık bunu kendisi yaratabiliyor. “Moda ve beyazperde aslen aynı şey.”

Stranger Than Paradise (1984) ve Broken Flowers (2005) filmlerinin yönetmeni Jim Jarmusch, Saint Laurent’in ilk 2021 koleksiyonunu piyasaya sürmek için dokuz karakterli bir beyazperde filmi olan “Fransız Suyu”nu yapımı kabul edildiğinde kendisi bile şaşırdı. Jarmusch, “Ben reklam yapmıyorum” diyor. “Fakat onun tasarımlarından oldukça etkilendim.” İkili, Indya Moore, Julianne Moore ve Chloë Sevigny’nin canlandırdığı partiye gidenlerin kaybetmiş olduğu, bulmuş olduğu ve yeniden kaybetmiş olduğu zarif bir ruh hali parçası olan “bu tür gerçeküstü minik beyazperde için düşünce alışverişinde bulunarak tertipli olarak mesajlaşıyordu. Vaccarello, 2016 senesinde Miami Beach’teki Arka Basel’de “Irréversible” (2002) ve “Enter the Void” (2009) benzer biçimde kutuplaştırıcı filmlerin yönetmeni Gaspar Noé ile bir başka güvenilir iş arkadaşıyla tanıştı. Ondan sonra Noé’nin bir sonraki projesini finanse edip edemeyeceğini sordu. ” Noé bunu yapmayı bıraktı. Yalnızca iki tane vardı: Oyuncularının evin arkadaşları olması ve Saint Laurent’in giymesi gerekiyordu. Noé’nin başka hareketleri yoktu – “Başka bir beyazperde bağımlısına niçin beyazperde bağımlısı bulunduğunu soruyorum” diyor ve büyük tabiat düzeyindeçlama uzun metrajlı bir film olan ” Lux Æterna” (2019) filmi üstünde çalışmaya başladı. Cannes’da da gösterime girdi, Béatrice Dalle ve Charlotte Gainsbourg’un sunulmuş versiyonları filmin yapımıyla ilgili hicivdi.

İki yıl sonrasında Vaccarello ve Noé, adından da anlaşılacağı suretiyle pazara destek olacak kısa bir kısa film olan “Summer of ’21” için 2021 yılı yaz koleksiyonu için tekrardan bir araya geldi. Sahne, tehditkar turuncu bir sıcaklıkla yıkanmış yoğun bir ormanda ortaya çıkıyor. Aylah Peterson modelinin canlandırdığı genç hanım yalnız ve korkmuş durumda. Uzaklardan korkulu bir ses duyar. Feryat atarak ona doğru koşuyor. Sonunda Saint Laurent atölyesine kopyalanabilir bir benzerlik taşıyan bir malikaneye varır ve taleple içeri girer; içsel, heybetli giysiler İçerdeki güzel bileşimin oluşturduğu rüya benzer biçimde bir dünya keşfeder. Yavaş yavaş rahatlamaya başlıyor. Süre bu evin onun da evi olacak.

İşinde yedi yıl geçiren Vaccarello, artık Saint Laurent benzer biçimde bir markayı almama lanetinden kurtulmayı başarmış birinin soğukkanlılığına haiz. Paris’teki ofisinde “Sanırım insanoğlu beni son zamanlarda anlamaya başladı, bu da beni birazcık korkutuyor” diye itiraf etmişti. Sadece baba ondan sonra, öteki insanların nelerden hoşlanabileceği yada ne isteyebileceği mevzusunda endişelenmeye de daha azca süre durmayacağını fark etti. “Daha sözlü açıkyum ve daha azca ödün veriyoruz” dedi. “Ve Luca’yı hayatından beri işimin daha iyi hale geldiğini düşünüyorum. Bir ihtimal bu bir rastlantı fakat her şey daha oldukça tek bir gösterime, tek bir mesaja, tek bir şeyden değişik değildi.” Konuşurken gözler gözlenirken içinde gezindi. Normalde boş olan beyaz bir depolanmış, çerçeveli bir fotoğraf kolajı mevcuttu. Fotoğrafta Luca vardı; Gülümsüyor, oynuyor, gülüyordu. Beraber ele alındıklarında, sonunda canlanan bir beyaz perdeden alınan fotoğraflar benzer biçimde hissediyorlar.

Modelleyici: Margaux The Agency’de McCabe Teems, Perşembe Cemiyet Yönetimi’nde, Heroes Models’de Nyle Khan ve AMR Agency’de Yahya Tari. Saçlar Bir tek Acenta’dan Nena Soul-Fly’a aittir. Day One Studio’da Weleda ve Glossier ile Homa Safar’ın makyajı. Oyuncu ekibini CLM’de Affa Osman üstüne alıyor. Yapım: Peter McClafferty. Fotoğraf asistanları: François Adragna, Paul Gilmore, John Novak, Carolyn Trautman, Alkisti Tsitouri. Stilist olduğunda: Rachel Pollen. Terzi: Keke Cheng