Atacama Çölü’nde Neler Hayatta Kalır mı?

Kiralık arabamı Calama’daki işena DÖNDÜĞÜMDE, Atacama Çölü’nde 1.499 mil yol kat etmiş, Şili’nin uzak doğusundan zikzak çizmişti. Antarktika’nın bazı bölümleriyle rekabet eden gelirleri en kurak yer olan Atacama, tanımınızın ne kadar kapsayıcı inancına bağlı olarak 40.000 ila 49.000 mil karelik bir alan kaplar ve 700 ila 1.000 mil Pasifik kıyı şeridi boyunca sürecek. Yoklukla veya en aşırı yükü azaltmakla tanımlanan bir yer. Suyun, hayatın. Orada var olmaya koruyucu olan her ne varsa -insanlar, bitkiler, hayvanlar, hatta mikroplara dayanıklı, esnek ve iyi uyum sağlamalıdır. Yoldan hayatın devamını gördüm. Çöle girmeyi göze almış ve ayrıca kuruluğun neleri koruduğunu (kemikler, harabeler) ve neleri ortaya çıkardığını (mineral zenginlikleri, yıldızlar) gördüm.

---

Kredi Kredi…

T’nin Seyahat Sorunu

Üç yazar, dünyanın en kurak, en karanlık ve en ürkütücü yerlerine yolculuklarla uç noktalara gidiyor.

– merhaba kedicikler :İçinde japonya , kedilere saygı duyar, tapılır ve bazen gerçek şeytanlar olarak görülür. Efsanevi güçlerinin kökeninde ne var?

– Görünür Karanlık :Güneş kaybolduktan sonra Svalbard, Norveç, insan kutup gecesinde garip şeyler görmeye başlar.

– tozdan toz :Ne bir yol gezisi Şili’nin Atacama Çölü– dünyanın en kurak yerlerinden biri – yaşam ve ölüm hakkında bilgi veriyor.

---

Kalama gidiş gidişleri, bir grup adam onu ​​​​rahatsız etmek yerine valizlerinin üzerine otururken, bir köpek bir bankta uzanmış uyudu. Check-in sırasında listeye giren neredeyse herkes erkekti. Dünyanın en büyük açık ocak bakır madeni, Central Park’ı yutacak kadar büyük bir çukur olan Chuquicamata, şehrin dokuz mil kuzeyinde. Madenciler bölgeye giriyor, birkaç hafta çalışıyor, bir hafta izin veriyor. Che Guevara, ölümünden sonra 1950’lerin başında Güney Amerika’da seyahati anlatan “Motosiklet Günlükleri”nde (1993) “Bütün manzara konsantre olmuş gibi görünüyor, ovada boğulma hissini veriyor” diye yazıyor. Chuquicamata’daki yer altı madenciliği, bir asırdan uzun ömürlü olacak maden yataklarının peşinden koşarak 2019’da başladı. Otoyoldan, tozlu bir pusun bölümlerinde görülebilen, kullanım süresi tam zamanında bir topografyası olan teraslı cüruf dağlarını geçtim. Eskiden ocağın hemen dışında 20.000’den fazla kişinin yaşadığı bir şirket kasabası vardı, ancak çevrede, esas olarak kadrolarının düzenlemelerine listeleri için, madeni işleten devlet şirketi Calama’da 3.000 ev inşa etti ve parçalarını yeniden yerleştirdi. Bu mahallelerden birinden geçmiştim. Sokaklar neredeyse ürkütücü bir şekilde sessizdi, bir banliyö temizliği rüyası, keskin ve kusursuz bir bakış açısına düştü.

Atacama’da uzun bir yerleşim ve terk edilmişlik, hareketli şehirler ve hayalet şehirler tarihi vardır. İnsanların hayatta kalmasın akıl almazlar kadar çorak yerlerde, bir zamanlar 19. yüzyılda nitrat madenciliği endüstrisinin kalıntısı olan başıboş terk edilmiş pencereleri yanından geçtim. Çöl otoyollarında bir eksik şey ya da gizli olduğu duygusu vardı. Calama’dan çok uzak olmayan bir yerde, 1973’te General Augusto Pinochet’nin Ölüm Karavanı olarak bilinen ölüm timi tarafından öldürülen 26 kişinin anıldığı bir anıtın yanından geçmiştim. 1990’da, avcı menzili tarayan aile üyeleri tarafından bölgede ezilmiş kemik parçaları bulundu. Dönen türbinlerle dolu bir tarlayı ve güneş panelleriyle dolu ıssız bir kara denizin yanından geçmiştim. Atacama’da rüzgar ve güneş bol; su dikkat çekicidir.

Burada dururken ayakkabılarınızın üzerine bakın, kavrulmuş kum ve kayaya bakın. Aynı karaya bir uçaktan bakın ve uzak deniz hayaletini, kurumuş nehir yataklarının ve arroyoların dallanmalarını ve oluklarını ortaya çıkarın. Alüvyal yelpazelerin ginkgo yaprağı kıvrımlı dağların eteklerine yayılır. Atacama’nın en kurak bölgeleri o kadar kurak ve UV radyasyonu ile temizlendi ki, NASA mühendisleri ve astrobiyologlar, kurak aşırı etkilerin dışında bilinen neredeyse yağmursuz iç kısımlarını Mars’ın analogları olarak, gezicileri ve aletleri test etmek ve en dayanıklı bakterilerini kullanmak için kullananlar. ve Mars mikrobiyal üremenin nerede var olabileceğine veya var olabileceğine dair ipuçları için mantarlar. Atacama, uzaya açılan mecazi bir pencere, başka bir gezegen için bir metafor, ama aynı zamanda gerçek bir pencere: Aşırı kuruluğu, sakinleri ve yüksek rakımlı bölgelerin birleşimi, Atacama’ya herkes güvenilir bir şekilde bulabileceği en net, en karanlık gece gökyüzünü veriyor. Yeryüzünde. Bu nedenle, diğer ülkeler burada büyük, gelişmiş teleskoplar inşa etmek için milyarlarca dolar bulunduruyor ve daha fazlası yapılıyor.

Geçen Ocak yaşadıkları 10 günlük yolculukma çıkmadan önce, uzaklığın gamını okyanustan dağlara ve ürkütücü kalbine kadar barındırmak için dolambaçlı bir rota planladım. Sığınmaları yıldıran insanlar bu yaşanmaz yerde yüzleştiler ve oradan alabildiklerini aldılar. İnsanların hiçlikten bir şey yaratmaya inandıklarında ne olduğunu öğrenmek istiyordum.

ÇALAMA oğlu milimdi ve Arica ilk milimdi. Peru sınırının hemen güneyinde yer alan Arica, Pasifik’in uçsuz bucaksız ıslaklığı ile Atacama’nın uçsuz bucaksız kuruluğu arasında yoğun bir liman kenti ve bir dış şehridir. Gece yarısından sonra oraya indi ve taksiden kasabaya giderken bir sahilde projektörlerin aydınlattığı renkli harfler gördüm: “Chinchorro.” 1915 civarında, bir Alman arkeolog olan Max Uhle, o sahilde mumyalanmış insan kalıntısı bulundu; Araştırmacılardan sonra kalıntının ait olduğu tarih öncesi kültüre “balık ağı” veya “küçük tekne” anlamı gelen İngilizce bir kelime olan adını verdiler.

Arıca sakinleri, Uhle ortaya çıkmadan önce mumyaları kesinlikle biliyorlardı. Şehir bir nekropol gibi, doğduğu gün bir antropolog bana anlatacaktı. Herhangi bir yeri kazın ve kemikler bulabilirsiniz. Kafataslarıyla futbol oynayan çocuklar ve kurumuş insanla ilgili zorluklarla ilgili hikayeler var. İnşaat ekiplerinin kemiklerini ortaya çıkarmaması şaşırtıcı değil. Arıca, yaklaşık 9.000 yıldır insan yerleşimi alanı ve üremeyi beslemek için çok az nem ile sınır, kanıtları saklamaktadır. Arica’nın içinde ve çevresinde çağdaş ölüler var ve 1880’de Şili’nin güherçile Savaşı sırasında şehri Peru’dan şarkı, yatak nitratları için savaştığı savaştan ölüler var; 1868 tsunamisinden ve Arica’nın şimdiki Bolivya’dan gümüş kazanan bir İspanyol kervan yolunun uç noktası olduğu iki yüzyılda önceki dönemden ölüler var; İnka dönemi ölüleri ve İnka öncesi ölüler var, Chinchorro’nun kimseyi tam olarak bilmediği bir yerden – daha kuzeydeki benzer kıyı topluluklarından veya dağlık gittiklerinden veya her ikisinden – geldiği ve yavaş yavaş 400 millik Şili kıyı şeridine yayıldığı zamana kadar uzanan ölüler var.

Atacama’nın mı yoksa Antarktika’nın McMurdo Kuru Vadileri’nin mi dünyanın en kurak bölgesi olduğu konusunda tartışmalar sürerken, birincisinin kutupsuz sıcaklığın en kurak olduğu inkar edilemez. Hiperarid hücrelerinde ortalama yıllık gösterge 0,004 inçtir. Bazı yerlerde hiç yağmur kaydedilmedi, ancak kıyıların kenarlarında iklim daha ılıman. Nem, doğu Ve Dağları’na Amazon havzasından yağmur veya ara sıra kar olarak ulaşır ve kıyısına, özel bir ad olan Camanchaca’yı hak etmeye yetecek kadar yoğun, yoğun bir okyanus sisi şekline ulaşır. Sis, daha çok hava yolu olarak bilinen kaktüs ve Tillandsia vahalarını ve aynı zamanda – uygulama henüz büyük ölçekte uygulanmasa da – insan girişimini geçirdi. Suyun kamyonlarla taşınması gereken bazı topluluklarda, sis yakalayıcı adı verilen basit plastik veya çelik ağ düzenekleri, tarım ve ağaçlandırma ağaçlarına olanak sağlayan ürünler üretmektedir. Atacama’nın hemen güneyindeki Peña Blanca kasabasında sis, küçük bir bira fabrikasına su sağlıyor.

Atacama’nın bazı özellikleri sıcaklıklar boyunca donma noktasının altına düşebilirken, genel olarak iklim, özellikle kıyı boyunca boyunca geçişlidir. Yalnızca pantolon veya çim etek verilen ve çatıları sazlardan veya deniz memelisi derilerinden yapılmış barınaklarda yaşayan Chinchorro için, balık, kabuklu deniz balıkları, kuşlar, deniz aslanları gibi bol miktarda deniz ürünü kaynağına erişim olan bu ılıman bölge, onlar kadar iyi görünmüş olmalı. tarihöncesi avcı-toplayıcılar için her yerde olduğu gibi cennet gibi.

Otelimdeki katip beklemişti. Bana kahvaltının ne zaman servis edildiğini ve bir tsunami durumunda nereye kaçılacağını söyledi. (Temel olarak yokuş yukarı.) “Sirenleri duyacaksınız” dedi. “Çok yakınlar.” Minimalist, hafif aşınmış bir yer olan otel sahildeydi. Ay geçerken, balkonumdan suda yuvarlanan ölü bir fok gördüm ama sabaha gitti. Yüzlerce geveze martı ve sumru kayaların üzerinde toplanmıştı, aralarında birkaç kızıl peri hindi akbabası vardı. Açık denizde, balıkçı tekneleri burunları hava gezinerek geçtiler ve ağır ağır diğer gemilerden döndüler. Şehrin güney ucundaki heybetli bir fabrika, balık yağını omega-3 indirmene dönüştürdü.

Geceleri, şehrin nasıl kumla konumunda olduğunu görememiştim. Morro de Arica adlı kayalık bir burun, şehrin yükselen, kaçırılmayacak simgesidir, ancak çevreyi saran daha alçak tepeler, Düzgün, rüzgarın şekillendirdiği kum tepeleriyle kaplanmıştır. Chinchorro konusunda bir dünya uzmanı olan antropolog Bernardo Arriaza ile tanışmak için sahil boyunca yürüdüm ve sonraki konutların bulunduğu dik bir caddeden Museo de Sitio Colón 10’a gitti. Dışarıdan ağ, müze kalıntısı eskiden olduğu gibi sıradan düz çatılı özel ev gibi görünüyor. İçeride, kemiklerin çıktığı kumlu toprak üzerinde cam bir zemin var. Bir müteahhit, 2000’li yılların başlarında bir otel inşa etme planları ile evi satın almıştı, ancak ilk toprak çalışmaları bir mumya ortaya çıkardı, ardından bir başkası – sonunda yaklaşık 50, bazılarının doğal olarak kurumuş, diğerleri tarafından dağıtılmış mumyalanmış. Kalıntılar çok sayıda ve çok hassas olduğu için Arica’nın Universidad de Tarapacá binasını satın aldı ve yerinde bıraktı.

İlk Atacaman kuşakları, çekirdeğin sıcağı, kuruluğu ve yüksek tuz içeriğiyle doğal olarak mumyalanmış, kabuğa dönüşen gömülü bedenlere alışmış olabilir. Böyle kurak bir dünyada ölüler orada olabilirdi. Belki de Chinchorro, ölülerin oyalanması gereken, kurumanın önemli bir şey ifade ettiği, bedenlerin korunmasının ölülerin ruhlarını yatıştıracakları vardı. Her halükarda, en eski Mısır mumyalarının ortaya çıkışından iki bin yıl önce, Chinchorro ölülerini yapay olarak mumya etmeye başladı. “Bana göre,” dedi Arriaza, “bedeni bir tuval olarak kullanmaları ve ölülerin bu sanatsal temsilini yaratmaları: hem yapılar hem de yaşayanların kullanımlarından.” Chinchorro mumyaları heykellere veya kuklalara benzer. MÖ 4000 civarında yaşayan bir Chinchorro morg rastlama uzmanınız, biri öldüğünde gösterirsiniz: Cesedi parçalayın. boş vücudunun ama vücudunun koruyucusu. Kemikleri temizleyin. İskeleti yeniden bir araya getirme ve üzerine kalın bir kil katmanlarını yaydığınız bir armatürü inşa ederek vücut şekillendirerek sazlar ve ince dallarla doldurur. Kişinin derisine (veya bir tutam deniz aslanı derisine) tekrar bastırın ve siyah manganez veya daha sonraki dönemlerde kırmızı aşı boyası ile boyayın. Yüzü stilize edilmiş, düz ve oval bir maskeye benzeyene kadar kil ve boya kullanarak oluşturun ve ardından gözleri ve ağzı kesin. Kafatasına insan saçından bir peruk verin.

Chinchorro, Mısırlıların sevmediği, her yaştan ve sosyal sınıftan insanı mumyaladı. Arica’nın yaklaşık 70 mil güneyinde, Camarones vadisi, bilinen en eski mumyaların, tüm bebeklerin ve kadınların gömüldüğü yer. Orada, kabuk parçalarıyla lekelenmiş toprakta durabilir, yumuşakça yoğun Chinchorro diyetini reddedebilir ve ölüleri sarmak için kullanılan kamış hasır katmanlarıyla birlikte yerden ufalanan kemikleri görebilirsiniz. Arriaza, burada mumyalamaya yönelik ilk itici gücün, arsenik korsanlarının olduğu yüksek ölü doğum oranları ve bebek ölüm oranlarıyla ilgili olabileceğinden şüpheleniyor – Chinchorro o zamanlar bunu bilemezdi, ancak Camarones Nehri tehlikeli dereceleri yüksek koruma sızan neden arsenik içeriyor. volkanik kayalardan, kabaca Dünya Sağlık Örgütü’nün tavsiye ettiği ölçüm miktarın 100. Çocukların çocuklarını korumak ve kederlerini dindirmek için mumyalamaya yöneliyorlar öne sürüyorlar. “Anneler ve babalar küçükleri boyuyor, birleşen deva yer alıyor – ve sonra uygulama aralığına başlıyor” dedi. 3.000 kişiden fazla bir eski sevgilisi Chinchorro ölülerini mumyaladı. Ve sonra, ortaya çıkma nedenlerine kadar bilinmezler, ortadan kaybolur.

Kiralık arabamı aldım ve Arica’dan ayrılarak güneye, Pan-Amerikan Otoyoluna gittim. Bu yol Tierra del Fuego’ya, şu yol Alaska’ya. Bir sonraki benzin istasyonunun 266 kilometre veya 165 mil sonra olduğu konusunda uyarıda bulunan bir işaret. Bir saat daha güneyde, Atacama’nın yüksek iç ovası olan Pampa del Tamarugal’a ulaştım. Toz şeytanları gökyüzüne doğru fırladı. Orada burada çatısız kerpiç kışlalardan oluşan geniş komplekslerin yanından geçtim. Paslanmış, eğik haçlarla dolu bir mezarlık. 20. Yüzyıl başında, Şili’nin bu 200 millik kesiminin sürdüğü, Tarapacá bölgesinden geçen 100’den fazla nitrat işleme tesisi vardı. memurlar , küçük ev operasyonlarından büyük şirket kasabalarına sahip operasyonlara kadar. 1910’larda gördükleri nitratların yerini sentetik alternatifler almaya başladı ve sonraki birkaç yıl içinde oficinalar terk edildi. Çölün doğal düşmanlığı bazen, sanki bu kadar çetin bir yerde her şeye izin veriliyormuş (ya da belki de görmemişmiş) gibi, neredeyse dikkatsiz ya da yıkıcı insan aşkına davetiyeler ortaya çıkar gibi görünür. Bir oficina olan Chacabuco’nun kalıntısı, 1973 ile 1975 yılları arasında diktatörlüğün binden fazla insanı tutan en büyük toplama kamplarından biri olarak yeniden tasarlandı.

Pan-Amerikan Karayolunun 10 millik düz, düz bir bölüm, 17 yol kenarı anıtı saydım. Şili’de her yerdeler. bazı basit haçlar. diğerleri küçük çatılı yapılardır. animasyonlar . Bir posta kutusu veya köpek kulübesi ürettiği veya ürettiği için plastik sandalyeler alacak kadar büyük olabilirler. Bazılarının bedenlerinden ayrılmış ruhlar için barınak olarak görürken, başkalarının ilahi olana şefaat etmesi için ölülere dua edebileceği yerler olarak görüyor. Animitalarda mumlar, Meryem Analar, bira şişeleri, futbol topları, Şili bayrakları, plastik çiçekler, bisikletler, gelin teli, çekici ve tanker maketleri, boyalı duvar resimlerini gördüm. Bazen ölülerin posterlerini aldıkları fotoğraflar asılırdı, yüzleri güneş tarafından solup solurdu. Bu yolda sayısız kamyondan insan altında kalarak ölürsem, ruhum oyalanmayı seçmez diye düşündüm.

Iquique’nin güneyi – parlak beyaz sahil apartmanları ve büyük bir kırmızı kum tepeciğinin karşısında yer alankarışık, mütevazı mahallelerden oluşan kule bir “Yıldız Savaşları” Şehri – kıyı aralığının denizle buluştuğu kırışıklığa yuvalanmış karayolu, kum ve kayanın hiçliği noktalandı sadece balıkçı köyleri ve uçsuz bucaksız , sanayi siteleri tarafından anlaşılmaz. Ara sıra, yosun toplamak için kıyıya veya sahile parkta bulunmuş yerlilerin yanından geçiyordum, kamyonetlerinin yataklarına halat gibi siyah demetler atıyordum. Madencilik tesisleri ve enerji santrallerinin tepesindeki tankerler ve yarı kamyonlar doluştu. Taşıyıcı bantlar, kirişli rıhtımlar boyunca okyanusa giriyor, karanlıktan ayrılan her şeyi bekleyen gemilere dökecekti.

İç kısımlara, derinün iç kısmı geri döndüğümde hava o kadar sıcak ve tozluydu ki tadını çıkarabiliyordum. Arazinin çoraklığı sadece mayınlarla kesintiye durdurulur. Lityum buharlaştırma göletleri devasa yeşil-mavi göz farı paletlerine benziyordu – yeşim taşı, akuamarin ve cam göbeği, rüzgarla birlikte tüyler halinde yükselen beyaz tuz yan ürünleriyle sınırlanmıştı. Atacama güvencesi üzerindeki boyutların üçte birini sağlayan bir ve hem talep hem de üretim artıyor. Lityum, elektrikli araç pilleri için kullanılanlar ve iklim değişikliğini hafifletme mücadelesinde gazla çalışan araçlardan elektrikli araçlara büyük bir geçişin çok önemli olduğu düşünülüyor. Ancak Şili’deki çevre madenciliği, potansiyel olarak çevrelere zarar veren, çölün altından büyük yığınlardan korunma yöntemlerini pompalamayı içeriyor. Karbonsuzlaştırma arayışı Atacama’da yeni yaralar bırakabilir.

Çölün turizm merkezi olan San Pedro de Atacama, insan koşuşturmacasının izole bir sıcak noktasıdır. Her akşam oradaydım, gün batımından önce bir rüzgar başladı ve karanlık çöktüğü anda azaldı. Sessizlikte, gece yarısına doğru EDM’ye doğru ilerliyor Ve flütte geçenleri duyabiliyorum. Dünyanın dört bir yanındaki sırt çantalı gezgin kasabaları gibi, San Pedro konukevleri ve pizzacılarla dolu, eğlenceli ama çoğu zaman ticaretin hakimiyetine sahip. Bakır takılar ve renkli örgüler, pançolar ve ponpon şapkalar şeytan kerpiç hediyelik eşya dükkanları, kaldırımsız ana caddesini aynılıklarıyla şaşırtıyor. San Pedro, üç bin yıldırıcı tuz düzlükleriyle çevrili ve And Dağları’ndan gelen su gözetlemeleriyle sürdürülen bir insan yerleşimi. Kasabanın hemen dışında, hem Mars Vadisi hem de Ölüm Vadisi olarak bilinen canavar tırtıklı kırmızı kayalardan oluşan bir yer var. Hikaye, kasabada yaşayan Belçikalı bir yerlerde ve yerel bir arkeologun “Marte” telaffuzlarını ayırt edemediği ve muerte.

San Pedro’da, Atacama’nın çoraklığı bir cazibe merkezidir, rahat bir ana merkezden cesaretlenmesi gereken bir zorunluluktur. Turkuaz tuzlu göllerde yüzen insanların Instagram gönderilerine bakıp bunu yaparken kendi fotoğrafını isteyip istemediğimi merak ettim. Ancak çevrimiçi incelemeler, yıkanmış yollarda, patlak lastiklerde ve eksik tabelalarda bir kullanma konusunda uyarıda bulundu. Bunun yerine Atacama’nın yağmur ve kardan gelen nemin daha fazla bitki ve hayvan için bir tür yaşanabilirlik oranının yüksek rakımlı sınır bölgelerini merak ederek Reserva Nacional Los Flamencos’a gitti.

Bir süre manzara, adı verilen görüntülerle kaplandı. pijama brava ya da “kaba saman” ama 15.000 fiti geçerken her şey kırmızı, kayalık ve donuklaştı. Doğal manzaralarda, Sprinter minibüsleri performans dış giyimindeki kıyafetleri dağıttı. Küçük vahşi kurban grupları – periskop boyunlu ve tatlı, uzun kuşlu yüzleri olan ve 11.500 fitin üzerinde yaşayan devegiller – kuru, dikenli bitki örtüsü üzerinde sıyrıldı. Vicuñalar İnkalar için kutsaldı ve yalnızca özel olarak belirlenen Güneş Bakirelerinin olağanüstü yumuşak, yalıtkan yünlerini kraliyet kullanımı için olarak dokumalarına izin verildi. Bugün, vicuña yünü dünyanın en pahalıları burada ve Loro Piana gibi İtalyan moda evlerinin koleksiyonlarıyla elde edildi. Bir tuz gölünde durup And flamingolarının sığlıklardaki yosunları toplamasını izliyor, siyah gagaları ve uçuş tüylerinin soluk pembelikleriyle zıtlıkları onlara büyüleyici bir jaunteness veriyordu, kavga eden beyler gibi. Bu yükselişteki güneş ışığı damıtılmış, açıktan kanıtlı hissettiriyordu. Ellerimin şartları bundan dolayı acıdı. Yerel flamingo kuşağı, muhtemelen kuşların üreyip beslendiği tuzlu lagünleri besleyen genel sularının karşılaması nedeniyle son hızları azaldı. İki bariz güvenlik önlemi madenciliği ve iklim değişikliği olmasına rağmen, doğurganlık etkilerinin aşınmasının nedeni henüz belirlenmedi.

Mart 2015’te Atacama’da düzinelerce insanın ölümü ve binlerce evin yıkılmasına neden olan sel ve fırtına akıntılarını getiren şiddetli yağmur fırtınaları “haber oldu. Fırtınalar, fırtınalar, fırtınaların en küçük sakinlerinin gösterisine karşı ne kadar kalıcı olduğunu da yanıyor. Aşırı kurak çekirdekte geçiş lagünleri oluştuğunda, İspanyol ve Şilili araştırmacılar topraktaki mikropların – kurak bir ortama uyum sağlama – ani su çocuklarında yok olacaklarını keşfettiler. O yılın Ağustos ayında orman yağmurları tekrar geldi ve o zamandan beri çoğu yıl satıcı oldu. Yaşadığım Los Angeles’ta yağmur bir kurtarıcı olabilir. Ancak Atacama’nın aşırı kuruluğu, çözümlenmeyi bekleyen geçici bir sorun değil. Kuruluk onun özüdür.

Yağmurlardan sonra bilim adamları, bir mikrobiyal ekosistemin – tuz kayalarının iç kısımlarının – yavaş yavaş da olsa toparlandığını keşfettiler. NASA astrobiyologu ve araştırma araştırmacılarından biri olan Alfonso Davila, “Bu bize ekosistemlerin işlevsel olarak çok dayanıklı olduğunu gösteriyor” dedi. Ama sınırları var. Atacama’nın aşırı kuraklığı, oradaki ekosistemlerin, görülemeyecek kadar küçük olanlar bile, hayatta kalmanın eşiğinde olduğu anlam geliyor.

Paranal’daki Avrupa Güney Gözlemevi alanı varken, vücudunda kuruluk hissedebiliyorum. Bir baş ağrısı çekti. Oradaki astronomlar ara sıra derilerinin kaşındığını söylediler; İyi uyuyamayanlar Aslen Avusturyalı olan 44 kadro yaşındaki astronom Florian Rodler, “Bazen 100 yaşında bir insan gibi görünüyorsun” dedi. Ancak kıyı kenti Antofagasta’nın 80 mil güneyinde bulunan gözlemevi, uzaya bakmak için dünyanın en iyi yerlerinden biri. Çok Büyük Teleskopu, atmosferin üzerine sabit ve inanılmaz derecede kuru olduğu, patlayıcılarla düzleştirilmiş bir dağın zirvesine 8.645 fit yüksekliğe yerleştirildi. Gecelerin neredeyse yüzde 90’ı açık. VLT’nin gördüğü en uzak nesneyi sordum ve Rodler uzaydan çok zaman açısından şu yanıtı verdi: Büyük Patlama’dan birkaç yüz milyon yıl sonra, ilk galaksilerin oluşmaya başladığı zaman. Uzayda gördüğümüz her şey geçmişte kaldı. Bir Paranal mühendisi bana “Buradaki ışığı topluyoruz” dedi. Aydan gelen ışık bize tahmini 1.3 saniye sürer. Güneş ışığı, yaklaşık sekiz dakika. En yakın yıldızlar, dört görevli biraz fazla. Bazı yıldızlardan, Chinchorros’un şimdiye kadarki ilk mumyalarını görüyoruz. Uzak galaksilerden, VLT tarafından toplanan ışık, Dünya oluşmadan çok önce yayılma. On iki mil uzakta başka bir düzleştirilmiş dağ zirvesinde ESO, diğer amaçların yanı sıra yaşamı destekleyebilecek ötegezegenleri avlamak için kullanılan Son Derece Büyük Teleskop adlı yeni bir teleskop inşa ediyor.

geceyi onda geçidi konut bilimsel personel için, James Bond sineması “Quantum of Solace” (2008)’de VLT’den yokuş aşağı dağ yamacına inşa edilmiş uzun, alçak bir yapı, muhteşem bir şekilde havaya uçurulan bir Bolivya eko-otelini temsil ediyor. Odam sadeydi, tek kişilik iki yatak ve Mars’a benzeyen kırmızı manzaraya bakıyordu. Ana bina, gün ışığına izin veren ancak geceleri yapılması gereken büyük, yarı saydam bir kubbeye sahiptir. Teleskopların iyiliği için, tüm ışık içerilmelidir.

Rezidansa dönerken durdum ve Samanyolu’nun dalgalanan kemerine baktım. Hava soğuk, berrak ve sessizdi. Karanlık, kalın ve kadifemsiydi ve yukarıda, evren geri çekiliyordu. Ölüler diyarı, yıldızlar diyarı. İki büyük bilinmeyen arasında bir bağlantı kurmak, birbirine bağlamak doğal görünüyor. Atacama, tüm sakinlere rağmen, bir boşluk değildir. Doğanın tuhaflıkları ve insanın yaratıcılığının tesadüfleri aracılığıyla, en büyük boşlukta bir köprüdür. Çöl kuruluğu içinde ölüleri tutar ve gökyüzünü çiçekler.

Rötuş: Anonim Rötuş. Fotoğraf yardımcısı: Karl Leitz. Drone yolculuğu: Francisco Petersen