SANATÇI PAUL Cadmus, 1991 yılında AARP’nin resmi dergisi Çağdaş Maturity’yi karıştırırken kendisini kızdıran bir şey gördü. Hoşnutsuz bir okuyucu, editör, İtalyan Rönesans sanatçısı Masaccio’nun ünlü Adem ve Konuta tablosunun, kilise yöneticilerinin daha sonra cinsel organlarını silmek için ekledikleri incir yapraklarını içermesinden çoğaltmasını eleştiren bir mektup yazmıştı.
Buna yanıt olarak, her zaman 87 yaşında olan Cadmus, 1999’da 20’den fazla yıl içinde ölen sanatçının ilk büyük kişisel sergisinin bir parçası olarak yakın zamanda New York DC Moore Galerisi’nde sergilenen “Utanç!” adının bir resmini yarattı. yıllar. Uzun boylu ve çıplak duran, kolları birbirine dolanmış, kıvrak beyaz bir adam, kadın ve çocuğu gösteriyor. Ayaklarının arasında, aralarında kanca burunlu bir takip ve çocuğun gözünü kapatan bir annenin de bulunduğu bir grup tuhaf, giyimli figür tiksintiyle kıvranıyor. Erkek raporun hoşlanan homoerotik görüntülerle belirtilen Cadmus, daha sonra mektubun yazarının “‘pornografi’de derin bir tanımını yaptığını: çıplak bir erkek ve kadın” yazdığını yazdı. sanatçının öfkesini kışkırtacak ironik bir değişiklikle, bugün “Utanç”ın bir reprodüksiyonuna “NSFW” tıklamadan çevrimiçi olarak çalıştırılması mümkün.
Çıplaklar, Western arka’daki en eski ve en yapıcı kışkırtıcı kinayelerden biridir. Bugün internet bağlantısı olan herkes bir anda çıplak bir görünüme bakabilir (bunu yapmak için fazladan bir düğmeye basmak zorunda kalsalar bile). Ancak genel olarak dünya, özel olarak da arka dünya, ne tür bedenleri tasvir etme, kutlamayı ve ölümsüzleştirmeyi saklama konusunda büyük ölçüde muhafazakar kaldı. Instagram’ın, erotik dramada Euphoria şebekesi gibi televizyon şovları gibi meme uçlarını denetlediği bir çağda, yeni nesil sanatçılar bu ironiyi araştırıyor ve açıklığı genişletmek için çalışıyor, arka planda yaygın olan idealize edilmiş (genellikle beyaz ve ince) formlardan uzaklaşıyor. belgelenmiş varlıkların çoğu için. Bunun yerine, daha akıcı, daha kapsayıcı ve daha dolgun bir vücut anlayışını gösteren çıplak tasarımlar. Aynı zamanda akademisyenler ve koleksiyonerler, çıplaklığa yönelik natüralist, siğiller ve her türlü yaklaşım nedeniyle daha önce kanonun dışında bırakılan sanatçılara yeni bir bakış atıyorlar.
Bu baharda New York’ta düzenlenen serginin ön planı ve çıplaklığın yeni değişiklikleri yer alıyor. Bortolami galerisinde, dramatik biçimde kırpılmış, duygusallıktan uzak figürleri 1960’ların başında tanıtımında modası geçmişi olan Philip Pearlstein var. Gagosian, 1981’de 22 yaşında ölmeden önce, çıplak gövdesini süs olarak kullanıyor, ilginç, muhteşem fotoğraf yaratan fotoğrafçı Francesca Woodman’ın ilk sergisini sunuyor. Ayrıca Dimin Gallery’den 32 yaşındaki Emily Coan ve New Discretion’dan 52 yaşındaki Clarity Haynes, kadınlık, cinsiyet kimliği ve cinsiyetliğin nasıl nefes alabileceği için kendi bedenlerini ve arkadaşlarının bedenlerini kullanan bir grup çağdaş sanatçısının parçası. Bu sık sık sinir bozucu geleneğe yeni bir hayat.
