55 yaşındaki moda koruyucusu Willy Chavarria, Şubat sonundaki 2023 sonbahar defilesinden üç gün sonra Brooklyn, Clinton Hill’deki bir yüzünün evinde Omar Apollo ile buluşmaya giderken 25 yaşındaki müzisyenin Wikipedia’sını inceledi. Chavarria, Apollo’nun kariyeri hakkındaki ayrıntılı bilgi eksikliğini, anında bir baba ilgisiyle telafi etti. Apollo’nun birlikte aileleri sonraları boyunca kendisi hakkında ifşa ettiği her ayrıntı – en iyi sanatçı Grammy’ye adayın göbek adı Apolonio’ya (aynı zamanda 2020 mixtape’inin adı) kadar – yaşlı bir yardımcı olan Chavarria’dan “oohs” ve “aahs” çekti. Calvin Klein’ın başkanı ve kendi adaşı hattının yöneticisi.
İlk olarak Spotify’da başarıyı yakalayan Lake Station, Ind.’li Apollo, kıyafetler -abartılı oranlara sahip chino’lar, naylon spor giyim olarak yeniden tasarlanan yas önlükleri- Apollo’nun kendi falsetto çekimli şarkılarının duygulu genişliğini belirleyen Chavarria’ya daha fazla izin veriyordu. . “Ve tüm Latin modellerinde” diyor Apollon. “Bunu sıkmıyoruz.” Chavarria, geçen Eylül’de Manhattan’daki Marble Collegiate Kilisesi’nde dini görünümü şovlu 2023 koleksiyonunun sunumu için özel olarak şovlu kumaşlar ve oyuncu silüetler içeren renkli modellere yer verdi.
Birkaç gün sonra Apollo, Latin esintili ruh ve R&B’nin bir karışımı olan maçlarını, SZA’nın açılış perdesi olarak bir Kuzey Amerika turnesinde seslendirecekti; Chavarria, Smithsonian Tasarım Müzesi Cooper Hewitt’te sahnelenen ve kendisine 2022 Ulusal Moda Tasarım Ödülü’nü kazandıran muzaffer 2023 sonbahar defilesinden henüz inmemişti. Yine de çift, başarıdan daha fazlasını aynı fikirde gördü. Bazı benzerlikler barizdi: Her ikisi de gey ve Meksikalı Amerikalı ve her ikisi de çekici yıldız olma hayallerinin olağanüstü derecede uzak kullanımlarından küçük kasabalarda doğdu. Diğerleri, samimi bir araba yolculuğu sırasında her erkeğin dindar annesine açılma şekli gibi, onları daha da bağladı ve Chavarria’nın, ana hayatlarına daha derin bir şekilde dahil etme “birçok yönleri iyi” düşüncelerine yol açtı.
Daha çok bir aile portresi seansı hissettiriyor gibien bir fotoğraf çekmenin ardından, Chavarria ve Apollo inançları, göstermeliklik ve gösteriş ile bulguların nasıl dengeleneceği hakkında uzun uzadıya konuştular.
Willy Chavarria: Dave’in New York’unu biliyor musunuz? Buradayken gitmelisin. Timberlands’i bulabileceğiniz bir iş kıyafeti mağazası. Aslında, muhtemelen tüm bu şeyler Indiana’da da var.
Ömer Apollon: Dürüst olmak gerekirse, Indiana’da o kadar iyi giyinmiyordum. İşlerin nasıl uyduğuna dair bir farkındalığa sahip olmanız gerektiğini fark etmemiştim.
WC:Büyürken ne giydin?
OA: Vintage mağazalarına giderdim. Yeşil ve koyu kahverengi kollu bu süet kolej ceketim vardı. Pantolonu sadece birkaç yıl önce anladım.
WC:Çünkü çok uzunsun.
OA:Evet, onları iki veya üç beden daha büyük almam gerektiğini anlamam biraz zaman aldı.
T Dergisi: Ömer, sen 1.80 boyundasın. Uzun kilolu bir aileden mi yoksa her zaman üzerinde herkes mi yükseldiniz?
OA: Ailemdeki Meksikalılar kısa kiloludur. bende bir tane var tio kim uzun, ama ben hala ondan üç santim daha uzunum. Müthiş bir soyum var.
WC: Benim de büyük bir ailem var ama ben tek çocuğum. Sevdim ama yaşlandıkça, bazı açılardan nasıl tamamen orada olmadığını fark etmeye başladım. Ben çok yalnızdım. Ailemi seviyorum ama genellikle tek büyümeydim.
T: Omar, sen dört kardeşin en küçüğüsün. Ailenin iddialı kara koyunları ortaya çıktınız mı?
OA: Elbette. [Ailem] bana klasik “Bir plana ihtiyacın var” dedi. Adım adım giden bir adamdım. “Bir şov oynamak için ne yapmam gerekiyor? Gitar. Başka ne yapmamız gerekiyor? Seçmeler yapın, bir grup bulun, prova yapmaya başlayın.” Onların gerçekten müzik dinlemelerini asla söylemedim çünkü bu bana hiç gelmiyordu. “İnsanların keyif aldıkları müzikleri çalarak dünyayı gezmeyi planlıyorum”? Bu çok uzak bir ihtimaldi.
WC: Bazı insanlara özel bir hediye verilmesine ve eğer o hediyeye sahipseniz, dünyanın boyutuna bir nevi rehberlik edeceğine. Az önce söylediğin gibi, ben de işler dakika dakika yaptım. Her zaman bir sanatçıydım ama hiçbir zaman bir bitkim olmadı. Sadece bugün bulunduğumuz kişi olmayı tercih ediyoruz. kendine büyük bir şehirde yaşarken, eve bir market poşetinden çıkmış bagetlerle hayal gelirken hayal ettim. California’da Huron şirketlerindeki küçük bir Meksika Amerikan kasabasındanım, bizde bunlara sahip değildik. Ve burada şimdiyiz.
OA:Bu fantezi ne zaman başladı?
WC:Muhtemelen 10’a yakın.
OA: Bu genç. Benim için parası olan biri gibi düşünmedim. Bir hayal ev almayı düşünmedim. Artık param bildiğini ve ailemin devasını alıp kendi kendime yetebildiğime ve bir şeyleri planlayabildiğime göre, senin 10 yaşında yaptığın şeyi yapıyor.
T:Bu senin için ne zaman tıkladı?
OA: Geçen yılın Nisan ayında ilk albümüm “Ivory”yi çıkarmadan hemen önce. Indiana’da asbest ve siyah küf bulunan bir tavan arasında yaşıyordum. Kiram 150 dolardı ve Guitar Center’da sona erdiğindemla zar zor hissedebiliyordum. Yiyecek alacak neredeyse hiç param yoktu ama müziğimi ücretsiz olan SoundCloud’a yüklemiştim. Bir arkadaşım bunu Spotify’a da eklememi söyledi – hatta bunu yapmamak için bana para bile verdi. O gün “Ugotme” adlı bir şarkı yükledim ve şarkı patladı. O küçük, muhafazakar kasabadan [Apollo şimdi Los Angeles’ta yaşıyor] kaçabilmemin tek yolu kullanılıyor. Tüm bu karşılıksız eşcinsel aşk şarkılarını alıyorum.
WC: Beyaz bir kasabada hareketin? Oraya nasıl geldin?
OA: Babamın geçişinde Indiana’da aşçı olarak bir iş ayarlamıştı bile. Annem, babamın kız kardeşiyle arkadaştı, bu yüzden birbirlerine mektuplar yazdılar. Sonra teyzem abisine annemin bir sonunu gönderdi ve o da onun güzel yerini alacak. “Geri dönüp onu almalıyım” gibiydi.
WC:Düz insanlar için eski moda Grindr gibi.
OA: Böylece tüm beyazların olduğu bir okula saygılar. Mezun olduğum dört sınıf Mejicano vardı ve hepsi benim arkadaşım.
WC:Liseye gittiğimde yaklaşık yüzde 5 Siyah, yüzde 50 Meksikalı ve yüzde 45 beyazdı.
OA: Tasarım ve giyim lisede mi başladınız? Bir sahne gibi bir arkadaş grubuz oldu mu?
WC: sahnem olmadı Sadece her şeyden uzaklaşmak gerekiyor. Ve sonra – bu çılgınca – liseye gitmeden hemen önce, “Okulun en çok aranan çocuğu olacağım” görünüyordum. İçeridekiler ve Susie ile çıktım, Veronica ile çıktım, eve dönüş kralı bendim, bum, bum, bum. Hepsini lisede yaptım ve bitmez bitmez ayrıldım.
OA: Ailenle nasıldı? Modayı seçip biliyorlar mı?
WC: O noktada moda yapmayı düşünmeyi bile düşünüyoruz. Diğer yaratıcı insanların yanında olmaya vardı çünkü benim bulunduğum yerde çok az insan vardı. Özgür olmaya özendirildiğini ve dürüst olmak gerekirse, cinselliğim Susie’den çok sonrasına kadar tam olarak anlaşılmamıştı. Lisede sahip olma kısıtlamaları mı?
OA: Hayır, gideceğini bile bile. Tamam, yaptım – ama gerçekten değil. Beni gerçekten düşündüğümde 17 yaşındaydım ve duştayken “Kahretsin, bu çılgınlık” seyircileri.
WC:çıktı mı
OA:Hayır, ben sadece … şeyler hakkında müzik yaptım.
WC: Wikipedia sayfanızı okudunuz ve “Tanrım, bu çocuk çok genç” diye düşündüm. Senin yaşında çok kaybolmuştum. San Francisco’daki gece kulübü ortamına yoğun bir şekilde dahil oldum. Güzel bir zamandı – rave kültürü İngiltere’den Amerika Birleşik Devletleri’ni henüz vurmuştu ve ev müziği Chicago ve New York’tan vardı ve hepsi bir şekilde San Francisco’ya ulaştı ve bu inanılmaz müzik, kavrayabilen ve cinsel yaşam tarzını yarattı. . İşte o zaman kendimi özgür bıraktığımı ve tam bir insan olarak kim bıraktığını gerçekten takdir edebileceğimi fark ettim. Modayı da o zaman keşfettim.
OA:Gece hayatı ona ilham verdi mi?
WC: Evet, o zaman giymeye başladım. Yüce İsa Cyberstar benim lakabımdı.
OA:giydiğini görmeyi seviyorum fırıncıve bir haç.
WC:Francis.
OA: Tuhaflığım beni dinden uzaklaştırdı. Şu anda işlerin öğretme şekli, anlamıyla farklı ve Tanrı ile kendi ilişkinizi geliştirebilirsiniz. Senin için nasıl düşünüyorsun? … Sorumun ne olduğunu mühlet etmiyorum.
WC: Ama yanıtı tam olarak biliyorum. Queer olduğum için çok korkmuştum. San Francisco’ya gitti ve en iyi yollara gitti, değil mi? Orada daha rahattım. Neler olup bittiğini ve onları içinde kullanmak için kullanılan ama çok fazla yürütücülük yollarını kullanması. Bunu şu anda toplamalar ve dünyanın en harika şey olan olumlu bir şey olarak kucaklamıyordum. Hiç kırık bir kalbin oldu mu?
OA: Bir zaman sürü. Bence en iyi arka acı çekmekten gelir.
WC:Sizce hangisi kötü daha kötü: kırık bir kalbe sahip olmak mı yoksa başka bir insanın kalbini kırmak mı?
OA: Ayrılmayı tercih ederim. Ben bir empatiyim – diğer kişiyi çok fazla yapabilirim. Bilmiyorum, hüzünle oturmanın bir kaç yanı var. Tüm hayatım boyunca onu taşıdım.
WC: Dürüst olmak gerekirse, bunun bir parçası Meksikalı olmak. Geçenlerde [moda markası] Luar’dan Dominik asıllı Raul Lopez’le birlikteydim ve ikimizin de nasıl aynı Latinidad’ın içeriği ama içeriklerinden farklı içeriklerin içinde bulundukları hakkında konuşuyorduk. O günlerde parti yaparken, ben daha çok tekila içiyor ve ağlıyor yüzüne.
T: İkiniz de gizlemede nereden geldiğini – cinsellik, din, geçmiş, aile – temsil etmek istiyor gibisiniz. Ama hiç “Ben o adam olmak istemiyorum” dediğin bir noktadan geldin mi?
OA: Nasıl algılandığını asla düşünmemeye çalışıyorum. Tuhaflığımı zorlamam imkansız çünkü ben buyum. Gerçek hayattaki ilişkilerim, ilgilenmek istediklerimdir. Diğerleri tamamen kontrolmün dışında.
WC: Politik olarak iğneyi hareket ettiren şeyler yaşayacağız ve ara sıra amaçlı olarak bu havayı veren şeyler alacağız. Ama bazen, sadece düşünüyorum yapı yeterince politiktir. Sadece tuhaf ve tuhaf olduğumuz gerçeği. Bu yalnız –
OA: Doğuştan politik. Ama doğru, öyle anlar oluyor ki “Ömer, tırnaklarını boya.” Tırnaklarımı boyamak isteseydim, buraya boyalı olarak gelirdim.
WC:Bu, kendi vizyonunuzu canlandırmak için oymakla bağlantılı.
OA: Ve bu sadece tuhaflıkla ilgili değil. Muhtemelen bunu söylememeliyim ama bir keresinde bir düşüncede beni bir taco kamyonunun önüne koydular ve “Buradaki herkes beyaz, bu garip hissettiriyor” dedim. Benden taco yememi istediler, ben de onları vegan söylediklerini söyledim – ki iki tanesini öyleydim. “Bak, neler olduğunu bildiği ve sorun değil, ama olan şeyleri büyütmene gerek yok” diye düşündüm.
WC: Sanatçılar ve koruyucular olarak, yılların içinde algılanma biçimini alarak ve şimdi her şey çok farklı bir yöne doğru ilerliyor. Son koleksiyonum doğal olarak Latin etkilerinden faydalanmak, ancak tasarlanmış olarak Latin kültürünün bir kutlaması değildi.
OA: Daha önce bana “En iyi koruyucu kullanımlarını düşünüyorum çünkü en iyi koruyucu olmak istiyorum” demiştin. İşte böyle hissetmek zorundasın.
Bu röportaj düzenlendi ve özetlendi.
Makyaj: Born Artists’te Marco Castro kullanan Marco Castro. Saç: Bumble ve Bumble kullanıcısı Sergio Estrada
