1973 YILINDA ressam Stanley Whitney, Manhattan şehir merkezindeki Cooper Meydanı’na bakan uzun, dar bir çatı ayrıldı. Sonraki 50 yıl boyunca canlı mücevher tonlarında ritmik büyük farklılıklar gösteren resimler yapan sanatçı Marina Adams’la tanışıp evlenecek ve birlikte oğulları William’ı o çatıda büyüteceklerdi. Onlarca yıl boyunca Whitney, 2000 metrekarelik alanın bir kısmını atölye olarak kullandı; doğal ışık çalışmayan bu odada, klor mavisi, taksi sarısı gibi şaşırtıcı, parlak renklerden oluşan ayrı bir parça birleştirmeler da dahil olmak üzere soyut çalışma boyadı ve çizdi. 2019’a gelindiğinde çift daha fazla yer arıyordu ve emlakçıları onları Long Island’ın doğu ucuna götürdü. Hamptons’ın açık manzaraları ve katkıları uzun süren sanatçıların ilgisini çekmiş olsa da, belki de en ünlüleri 1940’larda Soyut Dışavurumcular Jackson Pollock ve Lee Krasner, 63 yaşındaki Adams ve 77 yaşındaki Whitney, ruhu daha da farklılaşan bu alanda hiçbir zaman bir yakınlık hissetmemişlerdi. son yıllarda belirgin biçimde daha az bohem. Whitney “İlgilenmiyordu” diyor. “Ama sonra bizi Jack ve Manuel’in evine götürdüler ve ben de ‘Ah, bunu yaptıklarını’ diye düşündüm.”
Jack, 88 yaşındaki sanatçı Jack Ceglic’tir ve Manuel onun arkadaşı, 71 yaşındaki mimar Manuel Fernandez-Casteleiro’dur. Ceglic, SoHo’nun etkili pazarı Dean & DeLuca’nın (tamamı paslanmaz çelik raflar ve beyaz endüstriyel) iç mekan tasarımlarıyla tanınabilir. kiremit) 1970’lerde; Yaklaşık 30 yıl sonra ekonomik ve şiirsel tarzı bir avuç Long Island mülküne uygulamaya başladı. Yeni bir ev arayışı sırasında Adams ve Whitney, Ceglic ve Fernandez-Casteleiro’nun, Ceglic’in 2000 yılında prefabrik grafit gri çelik parçalarından inşa ettiği, Doğu Hampton’daki hangar benzeri bir yapı olan kendi evini ziyaret ettikleri ve açık mekanlarına, gür manzaralarına hayran kaldılar. eğrelti otları ve güçlü mersin ağaçları ve en az on kadar önemli olan sahipleri. Fernandez-Casteleiro, “Anlık bir dostluktu” diyor. Kısa bir süre sonra, Whitney ve Adams, Bridgehampton köyünün dışında sakin bir sokakta, eski bir bitki fidanlığının bir parçası olan aşırı büyümüş iki dönümlük bir arazi satın aldılar ve Ceglic ve Fernandez-Casteleiro’yu kendi sıcaklığında hissettirecek bir konutları için görevlendirildiler. oranlar, kırsal kesimde yer alan bir şehir çatı katı gibi. Fernandez-Casteleiro, “Böylece bir işbirliğine dönüştü” diyor. “Çalışıyorduk, yemek yiyorduk, birbirimizi tanıyorduk.” En iyi tanıtımlar gibi, ortaya çıkan evde devam eden bir deva ve yenilik eylemidir.
Whitney’in odalarındaki resimler. Kredi… Simon Watson. Çizimler: (soldan Sağ) Stanley Whitney’in “Roma 49” (2022), “Yaz Rüzgarı” (2022), “Monk & Munch 29” (2023), “İsimsiz” (2022), tüm © Stanley Whitney
Whitney ve Adams’ın özellikleri TEK PARAMETRE, kalıcı iki yatak odası, misafir odaları ve bir çift stüdyo içermesi gerekliydi. Ceglic ve Fernandez-Casteleiro, nasıl resim süreleri ve yaşadıklarını ilk elden görmek için sanatçı dairelerini ve daha sonra her ikisini de Brooklyn’de bulunan ilgili stüdyolarını ziyaret ederek bir araya topladı. Ceglic, “Ne depoladığımızı unutmadığımız için onların kafamızdaki oranlarına güvendik” diyor. O ve Fernandez-Casteleiro, artık Adams’ın doğayı ne kadar öğreneceklerinden bilgiler ve bu nedenle, büyük, olgun bir balkabağı ağacından, kardinalleri ve ötleğenleri cezbeden canlı mor bir pokeweed’e kadar mülkün mümkün olduğunca çok sayıda bitkiyi kararlaştırdı. .
Fernandez-Casteleiro, “Toprağın iyi olmayan kısımlarını işgal etmeye ve var olanı beslemeye karar verdik” diyor. Bu, 3.240 metrekarelik ana bina arsasının kuzeydoğu yönetimi ve her biri 2.300 metrekarelik departmanları (Adams’ın arkasında ekstra 650 feet kare için bazit bir misafir dairesini barındırmak için) batıya ve stüdyolara kayıtlı olmak üzere sınıflandırılmıştır. güneydoğu. Bu, Ceglic ve Fernandez-Casteleiro’nun profesyonel bir proje üzerinde yalnızca ikinci kez işbirliği yapmasıydı ve onun birinin kendi farklı minimalist işleyişinin sürdürülmesiydi. Dışarıdan bağlantıları, üç bölmeli bina açıkça Ceglic’tir: Ahlakı andırır, hafif eğimli çatıları ve siyah dikişli çelikten yapılmış duvarları vardır. İçerisinde, tek bir pim üzerinde dönen kontrplak iç kapılar da dahil olmak üzere, Fernandez-Casteleiro’nun hayal ettiği zarif, ustaca dokunuşlarla dolu.
