SALIMA BOUFELFEL ve Roberto Cowan, moda dünyasının etkili vintage giyim butiği Desert Vintage’ın sahipleri olarak sevmene rağmen, özünde tarihçiler. Tucson yerlileri, Arizona Üniversitesi’nin karşısında kullanılan giyim zinciri Buffalo Exchange’in bir ileri karakolunda görüldüğü üniversite kütüphaneleri olarak tanıtıldılar. 36 yaşındaki Boufelfel, sanatçı ve yöneticilerinden oluşan bir ailede büyüdü ve okul oyunlarını kostümlendirirken stil sahibi olmaya bir yakınlık geliştirdi; 33 yaşındaki Cowan, uzun bir terzi soyundan geliyor ve 13 yaşına geldiğinde kendi kendine dikiş dikmeyi geçti. Her ikisi de, tarihi moda ile yapılmasını istedikleri erkenden biliyorlardı, bu nedenle, 2012’de, Boufelfel’in uğradığı yeri olan bir Tucson vintage butiğinin sahibi, işletme satışını devraldılar, adıdüler ve yalnızca belirsiz (Jean Varon ve Michael Vollbracht gece elbiseleri; Workers for Freedom adlı bir etiketten 80’lerin tulumları değil, aynı zamanda nadir (Fortuny Delphos elbiseleri, Viktorya Dönemi matador ceketi). Bir yıl sonra, Edward Dönemi Londra’sını Y2K Tokyo’ya kadar uzanan yaklaşık 5.000 parçalık koleksiyonları, hem verilerek hem de kişisel gardıroplarını doldurmak için Desert Vintage’a dönen tasarımcılar ve stilistlerin “takiplerini çekti”.
Yine de bayilerden, arşivlerden ve özel koleksiyonculardan stok almak için dünyayı dolaşırken – geçen yıl New York’un Aşağı Doğu Yakası’nda ikinci bir vitrin açtılar – Boufelfel ve Cowan memleketlerinde kaldılar. Uzun romantik yıllarda bir ilişki içindeydiler ama şimdi en iyi arkadaşlar, profesyonel ortaklar ve ev arkadaşları, bin yıllık teknikler kullanılarak inşa edilmiş 1860’ların Bölgesel Stili kerpiç bungalovunu paylaşıyorlar. Tucson şehir merkezinin hemen güneyinde, şehrin en eski mahallelerinden biri olan Barrio Viejo’da yer alan iki yatak odalı yapı, çift için bir ilham kaynağı işlevi görüyor. Boufelfel, “Bir halk müziği parçasının içinde yaşamak gibi” diyor.
İkili, 2.000 metrekarelik evi son beş yıldır, 1990’larda yeri satın alıp restore eden iç mimarlar Gary Patch ve Darren Clark’tan kiraladı. 1800’lerin sonlarından beri Cowan’ın büyükbabasının aileleri 2011 Noel Baba’nın sahip olduğu benzer bir evden sadece birkaç blok ötede oturuyor. 19. yüzyılın ikinci yarısında istihdam Barrio Viejo, işçi sınıfı Meksikalılar, Çinli demiryolu işçileri ve Avrupalı çiftçiler ve zanaatkarlar gibi birbirini izleyen yeni Amerikalı dalgalarına ev sahipliği yaptı. Ancak Boufelfel ve Cowan’ın taşınmasından bu yana, mahalle soylulaştırıcıların akınına tutuldu. Cowan, Barrio Viejo’da büyümemiş olsa da, artan fiyatlar ve Airbnb’lerin çoğalması karşısında orada kalmanın önemli olduğunu hissetti. “Ailem için tutuyorum” diyor.
Tek katlı evi döşemeye gelince, Boufelfel ve Cowan ölçülü bir yaklaşım benimsedi. 14 fit ölçülerindeki tavanlar, muhtemelen ağır yükleri Madera Kanyonu’ndan hasat edilmiş ve daha sonra bekleme sıraları halinde bitmemiş latillalar, alacalı dokulara sahip etraflarındaki saguaro kaktüs kaburgaları ile kaplanmış olan vigas adı verilen kaba çam uzantıları tarafından geçiliyor. Dekorasyonlar yerine, zengin bir şekilde patine geçmiş alçı kaplı duvarlar, orijinal kalıplanmış şömineler ve genellikle basit balmumu ile dolduran gömme teşhir nişleri vardır. anneler
EVİN KAT plan, balıksırtı lif döşemesiyle merkezi bir yol çevresinde bir dizi alanla spiral bir desende ortaya çıkıyor. Boufelfel, düzeni bir ruha labirentine benzetiyor. “Evin içinde dairesel bir şekilde yürüyebilmek, enerji açısından gerçekten önemli,” diyor. İki yatağı alarak daha küçük olanı, kitaplarla dolu bir dizi ham çam rafıyla ana yaşam alanından ayrıldı. O dış duvar, orijinal ayak izinin bir kalıntısı olan yemek alanı açılan bir iç pencere; mülkten toplanan büyük zeytin ve okliptüs dalları demetleri doğal bir perde görevini görüyor.
Oturma ve yemek alanları ve alacalı sarı alçı duvarlı ana yatak odası, 70’lerin Milo Baughman yün evi ve bir arkadaş tarafından yapılmış basit, ahşap çerçeveli bir divan dahil olmak üzere 20. yüzyıl ve çağdaş mobilyalarla idareli bir şekilde. Boufelfel’in kardeşi Kam’ın şirketi Community Handweaving’in duvar halıları ve ileri değiştirilmiş moda markası Bode’nin koruyucusu arkadaşları Emily Adams Bode Aujla tarafından yapılan bir patchwork tavşan gibi sanat eserlerinin ve tekstil kullanıcılarının çoğu hediye veya ticaretti. Evin her yerinde, buluntu heykelleri yapan katlayan antika nesne var: Bir oturma odasının köşesine gövdesian 13 metrelik, püsküllü bir kule aslında eski bir Meksika örümcek ağı silgisi, yemek masasının üzerine bir skeç şeklinde çıktığı kaba yontulmuş demir koniler. alan şömine rafı, antik Laos Kraliyet tarım araçlarıdır.
Evin tek başına banyosu, sahipleri tarafından küçük, göz şeklindeki pencereler ve Meksika sahil çakıllarıyla kaplı bir duş zemini ile orijinal mutfaktan oyulmuştur. (“Ayaklarınıza masaj yapıyorlar,” diyor Cowan.) Pençe ayaklı yuvalara, arkadaki büyük kaktüs bahçesine, bir çin üzümü ağacının altına yerleştirildi. Daha ılıman aylarda Boufelfel ve Cowan, kedileri Cléo ve iki yıl öncesine kadar mekanla birlikte gelen evcil kaplumbağa Flora eşliğinde sık sık orada çalışır ve açık havada akşam yemeği partileri düzenleri. (Kasabada başka bir kaplumbağanın yanına taşındı.) Sıcaklar çok yoğunlaşınca Boufelfelfel ve Cowan, arka ve tasarım kitaplarının 1920’lerden kalma burl ahşap bir masanın ve büzgülü ipek gibi ilham verici giysilerin istiflendiği dar çalışma odasına götürülmesi. Venedik cam boncuklarıyla işlenmiş bir elbise ve bir kaftan, cep telefonları gibi başlarının üzerinde asılı duruyor. Edward dönemi denizci bluzu ve hımbıl 1920’ler ipek takım elbisesi de dahil olmak üzere kendi gardıroplarındaki 20. yüzyılın başındaki sevilen favorilerden ilham alan bir dizi mevsimsiz, yaygın parçadan oluşan, kısa süre önce piyasaya sürülen giyim seti Ténéré’yi orada hayal kurdular.
Yine de tüm görsel çekiciliğine rağmen, evin en gözetlediği değer özelliğini hissettirdiği histir: Altmış santim kurumlarındaki çamur duvarlar havayı serin tutarken nadir, neredeyse kilise benzeri bir sessizlik sağlar. Boufelfel, “İnsanlar burada kalıyor ve ‘Hayatımın en güzel gecesini uyudum’ diyor” diyor. Sessiz ve hareketsiz olan ev, “bizim bir çıkışlarımız gibi ve hayatlarımızı nasıl daha sessiz bir şekilde görmek gibi” diye ekliyor.
