Hikâyeli bir yönetici olacak kadar kazanacak olan hepimiz, efsanevi bir kuruma, moda evi, işletmeye yada yayına liderlik etmek suretiyle seçildiğinizi öğrenmenin iki ani tepkiye esin verir bilir. ilk heyecandır. İkincisi ise korku.
Korku, öyleki bulunduğunu düşündüğün için değil yapamamak işleri yap; zira geçmişin ağırlığı oldukça bunalıcı olabilir. Yaratıcı yaşamınızın ne kadarının bir başkasının mirasını yerine getirmek için harcanması planlanıyor yada harcanabilir mi? Yenilik yapma ve kim bilir dikkatsizlik edilmeme, yıkılma, atma arzınıza izin verilmesine izin veriliyor mu? Saygı yükümlülüğü hangi yerde boğucu hale gelir?
Sadece hayatta kalmak istiyorsanız yenilik yapmalısınız (göz ardı etmemeli, yıkmalı ve atmalısınız). Sen itaatkar olmak için işe alınmadın. Geçmişte bir hayvana dönüştüğünde, sizi evcilleştirmeden ilkin iyi mi evcilleştireceğinizi çözdüğünüz ve tanımsız eşiklerin saklanması için saklandınız.
Tüm sanatçıların bu dersi alması gerekiyor. Kimi zaman, muhtemelen en ikonik modern Fransız moda evi olan Saint Laurent’li tasarımcı Anthony Vaccarello örnekte olduğu benzer biçimde, miras olarak tam anlamıyla sizi çevreler. 2016 senesinde işe alındıktan sonrasında evin kurucusu Yves Saint Laurent’in (eski atölyesi artık müze olarak kullanılan) kaçınılmaz varlığıyla, hem de daha yeni öncüllerin teknolojisiyle savaşım etmek mecburiyetinde bırakıldı. Yaratıcı bir şahıs (ve bir şahıs, nokta) olarak kimin bilgilerini tanımlamaya çalışırken hem de satışa sunulabilmesine olanak sağlamak kolay değildir; Sadece genel olarak T suçlusu Nick Haramis’in yazdığı benzer biçimde, Vaccarello tam da bunu yapmayı başardı.
Kapaklarda
Sadece kimi zaman miras, bir kişinin değil, kültürel hayal gücünde o denli sabitlenmiş ve sevilen bir fikrin biçimini alır ki artık onu tekrardan göremiyoruz. Amerikan arketiplerinin en ünlüsü olan kovboya meydanını okuyan yazar Evan Moffitt, oldukça sayıda değişik olmayan siyahi sanatçılarla konuşuyor. Eserlerinde kovboy kimi zaman gey, kimi zaman Latin, kimi zaman Asyalı, kimi zaman de trans oluyor; bu sanatçılar, bir ikona meydan okumasının onu daha azca mühim kılmadığını söylüyor benzer biçimde görünüyor; aslına bakarsak tam tersi. Bir ikon her türlü süslemeye, tekrardan yaratıma ve yoruma katlanabilir. Tek gereksinim duyan denemekten korkmayan biri.
Kapak: Tamas Tuzes’in saçı. Dick Page’in makyajı. Modelleyici, Soldan Sağ: Soul Artist Management’tan Fuma Maruno. Rapture Models’den Daniel Abramson.
