NAIROBI, Kenya — Sudan’ın başkentinde bir ay önce patlak veren ve zorlu askeri liderler arasında tırmanan gerilimin doruğa ulaştığı çatışma çok az kişiyi şaşırttı. Ancak pek çok insanı şok eden şey, Afrika’nın üçüncü büyük ülkesini içine çeken, yaklaşık 1000 kişiyi öldüren ve bir milyon insanı daha evlerini terk etmesine neden olan savaşı savunmak ve vahşeti.
Yakında çok daha fazlasını getirecekler.
Amerika gözetimindeki ateşkesi sağlama çabaları son zamanlarda bocalarken, aralarındaki eski hükümet yetkilileri ve Batılı diplomatların da bulunduğu Sudanlı uzmanları, çatışmanın gidişatını ve ne kadar sonuca gidebileceğini hayal etmek için çizim tahtasına geçtiler. Röportajlarda bir konuda anlaştılar: Şu andaki görünüm kasvetli.
Barışçıl bir çözüme aracılık etmek için çalışan diğerleri gibi hassas konuları düşünmek üzere kullanıcın gizli kalmasıyla konuşan üst düzey bir Avrupalı diplomat, “Birkaç senaryo üzerinde kullanan” dedi. “Hiçbirinin sonu iyi bitmiyor.”
Acil zorluk, savaşan ekibi – General Abdul Fattah al-Burhan liderliğindeki Sudan ordusu ve Korgeneral Mohamed Hamdan’ın yönettiğindeki paramiliter Hızlı Destek Güçleri – ne olursa olsun askeri bir zaferin mümkün olmasına hala inanmalarıdır. pahalı.
Çarşamba günü 3 milyara ulaşan acil yardım harekatını başlatan Birleşmiş Milletler, nüfusun yarısından fazlası olan 25 milyon Sudanlının ihtiyacı olduğunu söyledi.
Ancak birçok kişinin uyardığı daha büyük tehlike, Sudan’daki çatışmanın yalnızca ülkeleri paramparça etmekle kalmayan, aynı zamanda bir kazananı desteklemek isteyen yabancı güçleri de kendine çeken tam gelişmiş bir iç savaşa dönüşmesi.
En kasvetli tahminler, bölge kasvetli emsallerine işaret ediyor – 1990’larda Somali’ninkine benzer feci bir devlet amacıü veya 2011’den bu yana Libya devleti gibi her şeyin burnunu sokan yabancılar tarafından yönetilen kaotik bir açık durum.
Sudan, değişkenlerin bir yapısının sahip olduğu bir dev. Çoğu zaten çatışma veya kuraklıkla boğuşan diğer yedi Afrika ülkesiyle 4.200 millik kara sınırına sahip. Küresel beklentilere göre fakir olmasına rağmen, Sudan zengin altın, su ve petrol rezervlerine sahiptir ve Kızıldeniz’deki dünyanın en işlek nakliye yollarından birine bakmaktadır, bu da onu gıpta ile bakılan bir jeopolitik ödül haline getirmektedir.
İşte Sudan’ın savaşı için bazı olası yönler.
Ordu kazanır: Otoriter yönetime dönüş.
Şimdiye kadar, savaşan varlıkların askeri donanımları eşit bir şekilde eşleşmiş görünüyorlardı. Sudan uçağı, belki de iki kat daha fazla askerin yanı sıra savaş uçakları, helikopter savaş gemileri ve tanklara sahiptir. Hızlı Destek Kuvvetleri veya RSF, ağır silahlarla monte edilmiş pikapları kullanarak hızlı hareket edebilen, daha çevik ve savaş testi yapılmış bir gruptur.
Ana savaş alanları başkent Hartum’dur. Ordu şehre hakim olması, savaşçıları şehir merkezinin çoğunu kontrol eden RSF’nin yağma ve suiistimallerinden çileden çıkan bölge sakinleri tarafından muhtemelen alkışlanacaktı. Ancak zafer kolay olmayacaktı.
Ordu, RSF’yi bozguna uğratmak için büyük faydalar Hartum’un merkezinin büyük bölümünde yerle bir olmuş olan hava saldırılarını yoğunlaştıracak ve kazananı harap olmuş bir şehirle baş başa bırakacaktı. Ve kilit bir destekçi olan, birçok Sudanlı tarafından derin bir düşmanlıkla karşılanan eski bir sömürgeci güç olan Mısır’ın daha fazla yardıma ihtiyacı olabilir.
İkna edici bir şekilde kazanmak için ordusunun yakalanması zor General Hamdan ve güçlü kardeşi Abdul Rahim Dagalo’yu öldürmesi ya da yakalanması alınmadı. Aksi takdirde, sağduyulu bir RSF, Darfur’un batı bölgesi kalesine çekilebilir ve Ordan yeni bir isyanı ateşleyebilir.
Her iki taraf da Sudan için demokratik bir araya gelecek iddia ediyor. Gerçekte, muzaffer bir ordu, ülke 2019’da bir halk ayaklanmasıyla devrilen otuz yıllık diktatör Ömer Hasan El Beşir’in yönetim tarzı yönetimine geri itebilir.
Askeri bir zafer, iktidara geri dönüş yolunu arayan Beşir rejimine sadık ve dindar muhafazakarlar olan İslamcıların da dönüşümü kolaylaştırabilir.
RSF Kazandı: Siyasi bir deprem.
Bir zamanlar korkulan Janjaweed milislerinin komutanı olan General Hamdan, son yıllarda, Sudan’ın uzak bölgelerin gelen ve kendi deyimiyle Hartum merkezli şovenist bir grup elinde uzun kullanan ayrımcılığa maruz kalan etnik gruplar olan mülksüzleştirilmişlerin savunucusu imajını yeniden oluşturmaya çalıştı. seçkin.
Ancak RSF, zaferi gerekli bir siyasi ihtilal olarak gösterse de, geniş çapta destek kazanmak için mücadele edecek. Tecavüz de dahil olmak üzere savaşçılarının savaş zamanındaki yayılmaları, Hartum ve kuzey Sudan’da gruba yönelik mevcut düşmanlığı artırdı. Analistler, General Hamdan’ın edindiğini kabul etmeye isteksizlik kalan askeri birliklerin büyük harcamalara savaşmaya devam edeceğini söylüyor.
Bir RSF zaferi, alarma komşu ailelerde de çatışmanın daha derinlerine ulaşabilir.
Mısır Cumhurbaşkanı Abdel Fattah el-Sisi, Sudan’ın kabul görmeyenler olarak gördükleri RSF’yi küçümsediğini çok az gizledi. Batıda, Çad daha fazla bekletme bir görevli benimsemişti.
Ancak Çad’ın konumu hakkında bilgi alan ve özel bir görüşmeyi tartışmak için anonim olarak konuşan bir Amerikalı yetkiliye göre, Çad’ın liderleri General Hamdan’a da güvenmiyor ve gerekirse Sudan gözetleme müdahale etme niyetini özel olarak belirtiyorlar.
Mısır’ın Sudan’a müdahalesi, bölgesel rakibi Etiyopya’nın savaşa gitmesi durumunda işleri daha da karmaşık hale getirebilir. Mısır ve Etiyopya, Etiyopya’nın Sudan sınırına yakın Nil Nehri üzerinde inşa ettiği dev bir hidroelektrik barajı konusunda sürüngenler yaşıyor.
Diğer joker kart, savaş gemileri için Kızıldeniz’deki Port Sudan’a donanma erişim sağlamayı umarak General Hamdan’la yakınlık kuran Rusya’dır. Bir RSF zaferi, Sudan’da altın madenciliği yapan ve Sudan topraklarını kullanarak Orta Afrika Cumhuriyeti’ne övgü hükümet güçlerinin yanında savaşan Kremlin destekli özel askeri şirket Wagner için de iyi bir haber olabilir.
Çıkmaz: Komşular evine girer.
Birkaç uzman, en değişken senaryonun, her iki yanında da farklı alanları kontrol ettiğini ve hiçbirinin doğrudan zafer kazanamayacağını dağıttığını bir ülkeyi ele geçiremeyeceğini söyledi. Devlet kurumları çöker. Ve bir kazananı desteklemeyi uman dış güçler müdahale etme yöntemi olabilir.
bazılarını denediler. Amerikalı yetkililer, savaşın ilk birimi Wagner’in General Hamdan’a karadan havaya füzeler teklif ettiğini söylüyor.
Geçen yıla kadar yakın bir anda, RSF, bölgedeki göz vekillerine silah sevkiyatında artan bir sicile sahip zengin bir Basra Körfezi ülkesi olan Birleşik Arap Emirlikleri’nden de askeri eşya aldı.
BAE ve Suudi Arabistan, son yıllarda Sudan’ı potansiyel olarak bir gıda üretim üretim olarak görerek milyarlarca dolar yatırım yaptı.
Afrikalı komşuların da çıkarlarını savunmak kuruluşları – sadece Mısır ve Etiyopya’yı değil, aynı zamanda diktatör hükümranlığının bölgesinin uzun bir askeri müdahale olan Sudan’ın yaşadığıki küçük ülke Eritre’yi de.
Bir kırılma, Sudan’ın iç baskılardan kopmasına da neden olabilir.
Onlarca yıl süren iç çatışmalar ülkesi Darfur, Güney Kordofan ve Mavi Nil yerleşimlerinde çok sayıda yönetici grupla baş başa bıraktı. Şimdiye kadarki savaşın dışında kalmış olsalar da, hesaplaşmaya veya çıkarlarını korumak için kolayca yakın dövüşe güçleri yetenler.
Müzakere Edilen Barış: Şimdilik uzak bir umut.
Suudi liman kenti Cidde’de Amerikalı ve Suudi arapucuların ebeveynliğindeki barış çabaları henüz bir ateşkes sağlamadı. Ancak umut, büyük getiriler Afrika Birliği’nden gelen barış güçlerinin Sudan’a hızlı bir şekilde konuşmanın önünü açabilecekleri ve bu da, kalıcı bir çözüm oluşturmak için üst düzey müzakereleri kolaylaştıracak.
Şimdilik, bu uzak bir ihtimal. Herhangi bir gerçek barışın, kabul edilene kadar Cidde’deki müzakerelerin dışında bırakılan Sudan’ın demokrasi yanlısı gruplarını içermesi gerekiyor. Eleştirmenler bunun için uğursuz bir işaret olduğunu söylüyor ve büyük güçlerin barış adına savaşı başlatan generalleri sağlamlaştıran bir anlaşmaya varmayı sürdürmeni sürdürüyor.
Çatışmayı durdurmanın bir başka olası yolu, karşı karşıya gelen generallerin yabancı desteklerinden gelen eşgüdümlü baskıdır. Ancak bu destekçilerin Sudan için çelişkien gol var: Analistler, Afrika ve Batı ülkelerindeki demokrasi isterken, Arap güçleri ve Rusya’nın daha uysal bir otokrasiyi tercih edeceğini söylüyor.
Uzmanlar, Sudan’ın kaderi ne olursa olsun, ülkenin önemli bir yol ayrımında olduğu, belki de 1956’daki bağımsızlığından bu yana en sarsıcı anını yaşadığını söylüyor – çok sayıda isyancı, darbe ve soykırımsal şiddet dalgalarına göğüs geren bir ülkede yüksek bir çıta.
Norveç’in Sudan Büyükelçisi Endre Stiansen bir röportajda “Hiçbir şeyi göz ardı edemezsiniz” dedi. Bu nedenle iki taraflı çatışmayı sonucu için bir araya gelmesi gerekiyor” dedi.
