Geçtiğimiz 100 yıl en fazla 25 mobilya parçası tartışmak üzere oturmadan önce, altı panelin tamamı – küratör Paola Antonelli; T’nin tasarımı ve iç mekana taşınması Tom Delavan; oyuncu ve mobilya koleksiyonucusu Julianne Moore; sanatçı Katie Stout; ve mimarlar ve tasarımcılar Daniel Romualdez ve Rafael de Cárdenas’tan dinlenin silineceği yaklaşık 10 nesneyi göstermeleri istendi. Romualdez, seçimlerini belirlerken doğru olarak diğerlerinin de “kutsanmış sandalyeler” adını verdiği sandalyeleri içereceğini düşünüyordu. Antonelli gibi o da okuyucuları şaşırtmak istedi ve aynı zamanda “yerel dilin parçası haline gelen” nesneleri de dahil etmek istedi.
Panelistler çok fazla göz kamaştırıcı eksiklikler yapmama konusunda o kadar bilgisizdi ki, bitmiş hikayeyi zaten kafasında “Gerçek Dünya İçin ve Gerçek Dünyadan Mobilyalar” olarak adlandıran Antonelli, iki liste yayınlamayı bile teklif etti. Ancak grupta yalnızca 25 girişten oluşan bir listeye bağlı kalma yönünde kesin emirler verildi. Ve kontrollü kaos için yapılması gereken bir tartışmaya karar verdiğimizde; İyi tasarımın kendisi gibi, liste ne fiyata ne kadar süreye bağlı değildir. Evet yığınının tepesi son nesnenin görüntüsü (Verner Panton’un 1990’lardaki Vilbert sandalyesi) takviye edilirken, Antonelli galipleri takdir etti ve başını salladı. “Bu iyi” dedi. Ancak nerede başladığımızı bilmeselerdi belki de okuyucular nerede bittiğimizi gerçekten takdir edemezlerdi. Bunu akılda tutarak, jüri üyelerinin yapısı hemen hemen her koltukta, tabure ve sandalyede (hatta bir döner iç kısım bile), toplayıcı tarafından kronolojik olarak düzenleniyor.
Julianne Moore’un listesi:
1. Marcel Breuer, konsol sandalyesi, 1928
2. Axel Einar Hjorth, Utö sehpa, 1930’lar civarında
3. George Nakashima, Slab I sehpa, 1950 civarı
4. Le Corbusier, LC14 Tabouret Cabanon, 1952
5. Charles ve Ray Eames, kalıplanmış plastik yan sandalye, 1952
